விவிலிய விதைகள் - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக்காலத்தின் 16-ஆம் ஞாயிறு - (ஆண்டு- A)- 23-07-2023- ஞாயிற்றுக்கிழமை

 

🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக்காலத்தின் 16-ஆம் ஞாயிறு

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

(23 ஜூலை  2023, ஞாயிறு)

வழங்குபவர் 

Fr. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

தாம்பரம், சென்னை

முதல் வாசகம்: சாலமோனின் ஞானம் 12: 13, 16-19

இரண்டாம் வாசகம்: உரோமையர் 8: 26-27

நற்செய்தி: மத்தேயு 13: 24-43

பொறாமையா? பொறுமையா?

         கங்கை நதிக்கரையில் துறவி ஒருவர் கடினமான தவத்தில் ஈடுபட்டிருந்தார். அவருடைய தவத்திற்கு பெரிய நோக்கங்கள் எதுவுமில்லை. மாறாக, தமக்குப் பயன்படாத இந்த உடல், பிராணிகளுக்காவது பயன்படட்டுமே என்ற எண்ணம்தான். அவரைச் சுற்றிலும் கழுகுகளும், பல உயிரினங்களும் வட்டமிட்டுக் கொண்டிருந்தன. சற்று தொலைவில் உள்ள நகரத்தின் அரசன், தன் ராணிகளுடன், ஆற்றுக்கு அருகிலிருந்த மலர்ச்சோலைக்குச் சுற்றுலா வந்து இருந்தான். அப்போது, அரசன் அளவுக்கு அதிகமாக மது அருந்தி விட்டிருந்தான். அரசனின் ராணிகள் மலர்ச் சோலையின் அழகை பார்த்துவிட்டு அருகில் துறவி தவத்தில் இருப்பதைக் கண்டனர். அவரை நெருங்கிப் பார்த்தபோது, அவருடைய முகப்பொலிவு, ராணிகளுக்கு மரியாதை உணர்வை ஊட்டியது. அதனால் அவர்கள் துறவியைச் சுற்றி உட்கார்ந்திருந்தனர். ராணிகளைக் காணாமையால் தேடி வந்த அரசன். துறவியைச் சுற்றி, அவருடைய முகப் பொலிவைப் பார்த்து தங்களை மறந்தபடி இருந்த ராணிகளை கண்டு, துறவி மீது பொறாமை கொண்டு கோபத்தில் தன் வாளைக் கொண்டு துறவியின் அங்கங்களைச் சிதைத்தான். அந்தச் சமயத்தில் அங்கே ஒரு இறையுருவம் ஒன்று தோன்றியது. “துறவியே! உத்தரவிடு உன் அங்கங்களைத் துண்டித்த அந்தக் கொடுமைக்கார அரசனைக் கொன்று விடுகிறேன்.” என்றது. துறவி அதற்குச் பொறுமையோடு, “உன் கருணைக்கு நன்றி! அரசன் எனக்கு கெடுதல் செய்யவில்லை. என் அங்கங்களை அவன் வெட்டியதால், சுற்றிவட்டமிடும் பிராணிகளுக்குப் பேருதவி செய்திருக்கிறான். ஆகையால்  அவனை ஒன்றும் செய்யாதே” என்று கனிவுடன் சொன்னார். இதைப் புரிந்த அரசன் மனம் வருந்தி மனம் மாறினான். பொறாமை ஒருபோதும் ஜெயிப்பதில்லை, பொறுமை ஒருபோதும் தோற்ப்பதில்லை. நம்முடைய வாழ்விலும் பொறாமை நம்மையும் பிறரையும் அழித்துவிடும். அதே வேளையில் பொறாமைக்கு பொறுமையை கடைபிடிக்கின்ற போது அது வாழ்வு கொடுக்கும் எனும் ஆழமான சிந்தனையை முன் வைக்கிறது பொதுக்காலத்தின் பதினாறாம் ஞாயிற்றுக்கிழமையின் இறைவார்த்தை வழிபாடு.

பொறாமை:-

          நற்செய்தியில் நல்ல நிலத்தில் விதைகள் விதைக்கப்பட்டு, பயிர்கள் செழிப்புடன் வளர்வதை கண்டு பொறாமை கொண்ட தீயோர் வயலில் களைகளை விதைக்கின்றனர். இன்றைக்கு நாம் வயலில் களைகளை வீசிய பகைவரா?  எத்தகைய உணர்வோடு வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றோம்? அடுத்தவர் வளர்ச்சியை கண்டு பொறாமை கொள்கிறோமா? சிந்திப்போம். விவிலியத்தில் ஈசாக்கு செல்வந்தராக, ஏராளமான ஆட்டு மந்தைகளையும், மாட்டு மந்தைகளையும் உடைமையாகக் கொண்டிருந்ததை பார்த்தபோது பெலிஸ்தியர்களுக்கு பொறாமை வருகிறது (தொநூ 26: 14). தங்களைவிட தங்களது சகோதரரான யோசேப்பை அவர்களின் தந்தை அதிகமாக நேசித்ததால் யோசேப்பின் சகோதரர்கள் அவர்மீது பொறாமை கொள்கின்றனர் (தொநூ 37:11). தனது சகோதரியான லெயாவுக்கு குழந்தைகள் பிறந்து தனக்கு பிறக்காததால் இராக்கேல் லேயா மீது பொறாமை கொள்கிறாள் (தொநூ 30:1). பொறாமை என்பது தீ போல அது நம்மிடையே இருந்தால், நம் உள்ளத்திலும் உடலிலும் பரவி நம்மையும் பிறரையும் அழிக்கும் எனவேதான் பொறாமை பகைமையின் ஒரு பகுதியாக பார்க்கப்படுகின்றது. பிறருடைய செல்வம், புகழ் முதலியன கண்டு மகிழ முடியாத குணம் பொறாமை எனப்பெறும். பொறாமையைத் திருக்குறள் அழுக்காறு என்று கூறுகிறது, அதாவது அழுக்கு நிறைந்த வழி என்கிறது. ஒரு ஆய்வின்போது இரண்டு ஆறு மாதக் குழந்தைகளை ஒரே கட்டிலில் படுக்க வைத்தார்களாம். ஒன்றின் வாயில் ஒரு நிப்பிள் வைக்கப்பட்டது. மற்ற குழந்தை சில நிமிடங்கள் அதையே பார்த்துக்கொண்டிருந்த பிறகு, தன் கையை நீட்டி நிப்பிளைப் பறித்துத் தன் வாயில் வைத்துக்கொண்டதாம். இதுபோல அது ஆறு முறை நிப்பிளைப் பறித்துக் கொண்டேயிருந்ததாம். இதன் மூலம் புரிவது என்ன? பொறாமை சிறிய குழந்தை முதல் பெரியவர்கள் வரை எல்லோருக்கும் வரும் ஒரு உணர்வாக இருக்கிறது. ஏன் இது விலங்குகளுக்கு மத்தியில் கூட இருக்கிறது என்று சொல்லுகிறார்கள். பொறாமை குணம் உள்ளவர்களுக்கு நிச்சயமாய் தன்னம்பிக்கை இருக்காது. பொறாமை என்னும் கண்ணாடி அணிந்து கொண்டால் உலகில் எல்லாமே நமக்கு வெறுப்பாகவும், நம்மை அனைவரும் ஒதுக்கி விட்டதாக நம்மையே நாம் தாழ்த்திக் கொள்வோம். ஆகையால் பொறாமையைப் புறக்கணித்து, பொறுமையை கைடிபிடிப்போம். 

பொறுமை:- 

          நிலத்தில் தீயோர் பயிர்களுக்கு மத்தியில் களைகளை விதைத்ததை பணியாளர்கள் நில உரிமையாளரிடம் சொல்லுகின்றனர். அவர்கள் அவசரத்தில் உடனடியாக களைகளை பிடுங்கி எறிய நினைத்தார்கள். நில உரிமையாளரும் பொறுமையுடன் காத்திருக்கிறார். இவர் களைகளை எடுப்பதால் பயிர்களை இழந்து விடக் கூடாது என நினைத்தார். அதாவது தீயோர்களை தண்டிப்பது ஒருபோதும் நல்லோரை பாதித்து விடக்கூடாது என நினைத்தார். எனவே அறுவடை நாளுக்காக பொறுமையோடு காத்திருந்தார். தக்க சமயத்தில் களைகளான தீயோரை தீயிலிட்டு எரித்தார். நாமும் பொறுமையோடு வாழ அழைப்பு பெறுகின்றோம். யோபு பல்வேறு துன்பங்களுக்கும் நோய்க்கும் உட்பட்ட போதும் பொறுமையோடு ஆண்டவருக்காய் வாழ்ந்தார். ஊதாரி மைந்தனுக்காக தந்தை பொறுமையாக காத்திருந்தார். பதறாத காரியம் சிதறாது’ என்பது போல நிதானத்தை உருவாக்கிக்கொள்ளும்போது பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காணவும் வாழ்க்கையின் சிக்கல்களைக் களையவும் பல வழிகள் பிறக்கும். ஒரு விதை விதைத்தால் அது பலன்தரும் வரையிலும் காத்திருக்கத்தான் வேண்டும். அதை விடுத்து உடனே பலன் எதிர்பார்த்து நிதானம் தவறி தோண்டி எடுத்துப் பார்த்துக்கொண்டே இருந்தால், விதை பலன் தராது. பயனற்று போய்விடும். அம்மா ஒரு மாம்பழம் வாங்கி வைத்திருக்கிறார். அது முழுமையாக பழுக்காமல் சற்று காயாக இருக்கிறது. குழந்தையின் பார்வையில் பட்டுவிடுகிறது. பழுத்து சுவையாக இன்னும் இருநாட்கள் காத்திருக்க வேண்டும். ஆனால்... அது பழுக்கும்வரை பொறுத்திருக்காத அந்தக் குழந்தை, உடனே சாப்பிடத் தொடங்கினால் புளிக்கத்தான் செய்யும். அதை இனிப்பாக சாப்பிட வேண்டுமென்றால் பொறுமையாகக் காத்திருந்து தான் ஆக வேண்டும். குழந்தைக்கு பொறுமையை நாம் தான் கற்றுத்தர வேண்டும். ‘A man who is a master of Patience is the master of everything else’ என்கிறார் முன்னாள் அமெரிக்க அரசியல் தலைவர் ஜியோர்ஜ் சேவில். நாம் ஜெபிக்கும் போது கூட நம்முடைய வேண்டுதல் உடனே நிறைவேற வேண்டும் என பொறுமையிழந்து வாழ்கின்றோம். எனவே காத்திருப்போம், பொறுமையை தமதாக்கி வாழ்க்கையில் சாதிக்க முயல்வோம்.

          இன்றைக்கு நாணயத்தை போல நமது வாழ்வின் பக்கங்களும் இரண்டு. அதாவது இந்த உலகம் நன்மை மற்றும் தீமை என இரண்டையும் தாங்கி நிற்கிறது. கடவுள் முதல் பெற்றோருக்கு தந்த தோட்டத்தில் எல்லா விதமான மரங்களோடு தொடக்கூடாது என்று கொடுத்த மரமும் இருந்தது. அதேபோல இவ்வுலகில் நன்மைகளுக்கு மத்தியில் தீமையும் கலந்திருக்கிறது. இன்றைக்கு நற்செய்தியில் இயேசு கூறிய முதல் உவமையில் நிலத்தில் விதைகளும் வீசப்படுகின்றன மற்றும் களைகளும் வீசப்படுகின்றன. நாம் பொறாமையில் களைகளை வீசிய தீயவர்களாக அல்லாது, அவசரத்தில் களைகளை உடனடியாக எடுக்க விரும்பிய பணியாளர்களாகவும் அல்லாது பொறுமையோடு இருந்த நில உரிமையாளராக வாழ அழைப்பு பெறுகின்றோம். பொறுமை நம்மை வானளவு உயர்த்தும். பிறருடைய வளர்ச்சியை கண்டு பொறாமைபடாது பொறுமையோடு வாழுகின்ற போது நல்வாழ்வு அமையும். இன்றைக்கு நாம் கடுகு விதையைப் போல சிறியவர்களாக இருந்தாலும் நம்முடைய பொறுமை பெரிய மரமாக நம் வாழ்வை வளர்த்தெடுக்கும். குறைந்த புளிப்பு மாவு பல மரக்கால்களின் புளிப்பற்ற மாவை மாற்றுவதைப் போல, பொறாமையிலும் பொறுமையோடு வாழுகின்ற பொழுது நமது சிறிய வாழ்வு பெரிய மகிழ்ச்சியை நமக்கும் பிறருக்கும் தரும். பொறுமை கடலினும் பெரிது, பொறுத்தாரே பூமியாள்வார் என்னும் பழமொழிக்கு ஏற்ப பொறுமையாய் செயல்படுகிறவன் ஒருசெயலை நேர்த்தியாய், சரியான நேரத்தில் செய்து முடிப்பான். அதுவே பொறுமையில்லாதவனிடம் இராது. குறித்த நேரத்தில் எதையும் செய்யவும் முடியாது. எனவே கிறிஸ்தவ வாழ்வின் எல்லா தருணங்களிலும் பொறாமை படாது பொறுமையோடு வாழ்வோம், இறையருளை நிறைவாய் பெறுவோம்.

விவிலிய விதைகள் - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக்காலத்தின் 15-ஆம் ஞாயிறு - (ஆண்டு- A)- 16-07-2023- ஞாயிற்றுக்கிழமை

 

🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக்காலத்தின் 15-ஆம் ஞாயிறு

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

(16 ஜூலை  2023, ஞாயிறு)

வழங்குபவர் 

Fr. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

தாம்பரம், சென்னை

முதல் வாசகம்: எசாயா 55: 10-11

இரண்டாம் வாசகம்: உரோமையர் 8: 18-23

நற்செய்தி: மத்தேயு 13: 1-23

இறைவனின் பெருந்தன்மை 

(எல்லோருக்கும் எல்லாம்)

            இங்வர் காம்பரத் என்பவர் சுவீடன் நாட்டு தொழில் அதிபர் ஆவார். செல்வந்தர்கள் வீட்டில் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டு வந்த பல வீட்டு உபயோக மரச்சாமான்கள் அதாவது (furniture) நடுத்தர மற்றும் ஏழ்மையான வீடுகளிலும் கிடைப்பதற்கு வழி செய்தார். தச்சர்களை ஒருங்கிணைத்து, பல வகையான மரங்களையும் மொத்தமாக வாங்கி, வித்தியாசமான முறையில் வீட்டு உபயோக மரச்சாமான்களை செய்து, எல்லா விதமான மக்களும் வாங்கும் விலைக்கு விற்க தொடங்கினார். தொடக்கத்தில் பலரும் பலவிதமான ஏளன பேச்சுகளை பேசியிருந்தாலும் எல்லா மக்களும் இதனால் பயன் பெற்றனர். அவரோ மரச்சாமான்கள் துறையில் நிபுணத்துவம் பெற்ற ஐக்கியா(IKEA) என்ற பன்னாட்டு சில்லறை வணிக நிறுவனத்தைத் தொடங்கினார். இன்று 62 நாடுகளில் 460 ஐக்கியா வணிக நிறுவனங்கள் உள்ளன. இத்தகைய மாபெரும் வளர்ச்சிக்கு இங்வர் காம்பரத் பயன்படுத்திய தொழில் யுக்திதான் "எல்லோருக்கும் எல்லாம்".  இன்றைக்கு இதே யுக்தியை பயன்படுத்தி பல வணிக நிறுவனங்களும் வளர்ந்து வருகின்றது. அதனால்தான் நாம் பயன்படுத்தும் அனைத்து பொருட்களும் சிறிய டப்பா அல்லது பாக்கெட்டில்  தொடங்கி பெரிய டப்பா வரை கிடைக்கிறது. இத்தகைய வணிக யுக்தியின் முதல் சொந்தக்காரர் இறைவன் என கூறலாம். ஆம்,  தன் அன்பை, இரக்கத்தை மற்றும் மன்னிப்பை பாரபட்சமின்றி எல்லோருக்கும் எல்லாம் என பெருந்தன்மையோடு தருகிறார். பொதுக்காலத்தின் 15-ஆம் ஞாயிற்றுக்கிழமை இறைவார்த்தை வழிபாடும் நாம் இறைவனின் 'எல்லோருக்கும் எல்லாம்' என்னும் பெருந்தன்மையை உணர்ந்து நம்பிக்கையோடு வாழ அழைப்பு தருகிறது. இன்றைக்கு நற்செய்தியில் இயேசு விதைப்பவர் உவமையை எடுத்துரைக்கிறார். நாம் நன்கு அறிந்த இந்த உவமையில் விதைப்பவர் - கடவுள் எனவும்,  விதை -  இறைவார்த்தை எனவும் மற்றும் இதில் கூறப்பட்டுள்ள நான்கு வகையான நிலங்கள் இறைவார்த்தையை கேட்கும்  மனித உள்ளங்கள் எனவும் நாம் நன்கு அறிவோம். இயேசு எடுத்துரைக்கும் இந்த உவமையை நாம் தியானிக்கும்போது அதிகமாக இறைவார்த்தை பற்றியும், இறைவார்த்தையை கேட்கின்ற நம்முடைய மனித உள்ளங்களைப் பற்றியும் மட்டுமே எடுத்துரைக்கப்படுகிறது. விதைக்கும் இறைவனின் பெருந்தன்மையை நாம் சிந்திப்பதில்லை.

விதைப்பவரின் பெருந்தன்மை:

                இயேசு எடுத்துரைக்கும் விதைப்பவர் உவமையில் விவசாயி தாராளமாக விதைக்கிறார். விதை எந்த வகையான மண்ணில் விழும் என்பதைப் பற்றி  கவலைப்படவில்லை. விதைகள் வீணாகும் எனவும் நினைக்கவில்லை. எல்லா வகையான மண்ணுக்கும் உயிர் உற்பத்தி செய்யும் வாய்ப்பை வழங்குகிறார். பாறையின் மேலுள்ள மண்ணில் விதைகள் வேரூன்றுவதற்கான வாய்ப்பு மிகக் குறைவு, பாதைகள் விளைவதற்கு தகுதியற்ற இடம், முட்செடிகள் மத்தியில் விதைகள் முளைத்தாலும் வளர்ந்து கனி தர வாய்ப்பில்லை. ஆனால் எல்லா பகுதிகளிலும் பாரபட்சமின்றி விதைகள் விதைக்கப்படுகிறது. இது இறைவன் தாராளமானவர் தனது கருணையை, அன்பை மற்றும் மன்னிப்பை அனைவருக்கும் தருகிறார் என்பதை எடுத்துரைக்கிறது. இன்றைக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட நாட்டினருக்கோ, மதத்தை, மொழியை, குலத்தை மற்றும் இனத்தைச் சார்ந்தவருக்கோ கிறிஸ்து சொந்தக்காரர் என கூற இயலாது. அவர் எல்லோருக்கும் எல்லாமும் ஆனவர், எல்லோருக்கும் எல்லாவற்றையும் தருபவர். அதனால்தான் "கடவுள் உலகின்மேல் அன்பு கூர்ந்தார்." (யோவா 3:16) அனைத்து மனித உள்ளங்களும் இறையன்பை இறைவார்த்தையில் சுவைப்பதற்கு இறைவன் வாய்ப்பு அளிக்கின்றார். அவர் அன்பையும் இரக்கத்தையும் மற்றும் மன்னிப்பையும் சுவைத்து வாழ நம்பிக்கை கொண்ட நல்ல உள்ளங்கள் தேவைப்படுகிறது. இன்று நமது உள்ளங்கள் எப்படி இருக்கிறது?

பெருந்தன்மைக்கு சொந்தமாவோம்:

         விதைப்பவராம் இறைவன் பெருந்தன்மையோடு எல்லாவிதமான உள்ளங்களிலும் இறைவார்த்தையை விதைக்கிறார். உவமையின் நான்கு விதமான நிலங்கள் காட்டும் உள்ளங்களில், எத்தகைய உள்ளத்திற்கு நாம் சொந்தக்காரர்? "மகனிடம் நம்பிக்கை கொள்வோர் நிலைவாழ்வைப் பெறுவர்." (யோவா 3:36) முழுமையான, ஆழமான மற்றும் பலனளிக்கும் நம்பிக்கையை நம் உள்ளங்கள் கொண்டிருக்கிறதா? இந்த நான்கு விதமான நிலங்களை வெவ்வேறு நிலைகளில் நம்பிக்கை கொண்டிருக்கின்ற கிறிஸ்தவர்களுக்கு ஒப்பிடலாம்.

1. பயனற்ற நம்பிக்கை: வழியில் விழுந்த விதைகள் கடினமான மண்ணின் பொருட்டு உயிர் வாழ முடியாது. அப்படியிருந்தால்  அது பறவைகளால் விழுங்கப்படும். இது உள்ளங்களை கடினப்படுத்தி நற்செய்தியைக் கேட்க  மறுக்கும் கிறிஸ்தவர்களை குறிக்கிறது. இத்தகையோர் பயனற்ற மற்றும் செத்த நம்பிக்கையை கொண்டு வாழ்வோர் ஆவர். இவர்கள் திருப்பலிக்கு செல்லாதவர்கள், மனமாற்றம் பெறாதவர்கள் மற்றும்  நாங்களும் கிறிஸ்தவர்கள் என்று பெயரளவில் வாழ்பவர்கள்.

2. வேரற்ற நம்பிக்கை: மண் குறைந்த இடமான பாறையில் விதைகளை விதைக்கும்போது, அவை வேர் கருகி சுருண்டு விடுகிறது. உயிர் வாழ போதுமான ஆழம் மண்ணில் இல்லை. இவ்வகை விதைகள் ஆரம்பத்தில் உற்சாகமாக நம்பிக்கையோடு இருக்கும் கிறிஸ்தவர்களை குறிக்கிறது.  அவர்களின் வேர்கள் ஆழமாக செல்லவில்லை. வாழ்க்கை நகர்ந்தது, துன்பம் ஏற்பட்டது,  அவர்களின் நம்பிக்கை மங்கிவிட்டது. இவர்கள்  மேற்பரப்பிற்கு கீழே வளரா வேரற்ற நம்பிக்கை கொண்டவர்கள். தாவரங்களுக்கு நீர் மற்றும் ஊட்டச்சத்துக்கள் தங்கி உயிர்வாழ ஆழமான வேர்கள் தேவை. இதேபோல் கிறிஸ்தவர்கள் தொடர்ந்து இறைவனில் புதுப்படைய நம்பிக்கை என்னும் ஆழமான வேர்கள் தேவைப்படுகின்றன.

3. மேலோட்டமான நம்பிக்கை: வளமான மண் இருக்கும் போது நல்ல விதைகள் மட்டும் வேரூன்றாது, முட்களும் மண்ணைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள முயலும். இத்தகைய சூழலில் அவை முளைத்து வளரும் இளம் செடிகளையும் நெரித்துவிடும். இவர்கள் முட்கள் மத்தியில் இருப்பதால் அதாவது மேலோட்டமான நம்பிக்கை கொண்டிருப்பதால் உலக மாயைகளால் அழிந்து விடுகின்றனர். இயேசுவில் நம்பிக்கை கொண்டிருந்தாலும் அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை முழுமையாக அர்ப்பணிக்கவில்லை. நம் வாழ்க்கையைத் தாக்க விரும்பும் எதையும் நாம் தொடர்ந்து கவனித்து தவிர்க்க வேண்டும். ஆலயத்திற்கு செல்ல நினைப்போம், குடும்ப ஜெபமாலை ஜெபிக்க திட்டமிடுவோம், ஆனால் தொலைக்காட்சியில் நல்ல படம் மற்றும் நாடகம் போடுகிறார்கள் என அதை தள்ளி வைப்போம். நம் ஆன்மீக காரியங்களை இவை முப்புதர்களைப் போல நெறித்து விடுகிறது, ஏனெனில் நமது நம்பிக்கை மேலோட்டமாயுள்ளது.

 

4. பலனளிக்கும் நம்பிக்கை:  விதைகள் நல்ல வளமான மண்ணில் விதைக்கப்பட்டால் மிகுந்த விளைச்சலைத் தரும். இத்தகைய கிறிஸ்தவர்கள் தங்களது  பலனளிக்கும் நம்பிக்கையால் இறைவார்த்தையை கேட்டு இறைவனின் பெருந்தன்மைக்கு முற்றும் சொந்தமானவர்கள். இவர்களின் நம்பிக்கை என்னும் வேர்கள் ஆழமாகச் சென்று வாழ்க்கையின் கஷ்டங்களைத் தாங்கி நிற்கும். எந்த முட்களும் வாழ்க்கையை நெரித்துவிடவும், எந்த பறவையும் வாழ்க்கையை முழுங்கி விடவும் கூடாது என்பதற்காக  உள்ளங்களை தூய ஆவியின் ஆலயமாக்கும். 

    நமது உள்ளத்தை கவனிக்கும் விதமே வாழ்க்கையை தீர்மானிக்கும். நம் உள்ளங்கள் கடினமாக இருந்தால், நம் நம்பிக்கையும் ஆழமற்றதாகவும், இறைவனின் பெருந்தன்மையை உணராமலும் இருக்கும். எல்லோருக்கும் எல்லாவற்றையும் தரும் அன்பு உள்ளம் கொண்ட இறைவனின் வார்த்தையை வாழ்வாக்க பலனளிக்கும் நம்பிக்கையில் வளர்வோம். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பார்.

விவிலிய விதைகள் - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக்காலத்தின் 14-ஆம் ஞாயிறு - (ஆண்டு- A)- 09-07-2023- ஞாயிற்றுக்கிழமை

 

🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக்காலத்தின் 14-ஆம் ஞாயிறு

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

(09 ஜூலை  2023, ஞாயிறு)

வழங்குபவர் 

Fr. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

தாம்பரம், சென்னை

முதல் வாசகம்: செக்கரியா 9: 9-10

இரண்டாம் வாசகம்: உரோமையர் 8: 9, 11-13

நற்செய்தி: மத்தேயு 11: 25-30

சுமைகளை சுகங்களாக்க...
(வாக்குறுதியோடு அழைப்பு)

ஒரு நாட்டின் அரசர் தன்னுடைய மக்களில் சிறந்த பொதுநல உள்ளம் கொண்டவரை கண்டறிய விரும்பினார். அதனால் அந்நகரத்தின் முக்கிய சாலையின் நடுவே ஒரு பெரிய கல்லை வைத்துவிட்டு அவருடைய படைவீரர்களோடு அருகே ஒளிந்து கொண்டார். பலரும் அவ்வழியே சென்றார்கள், அந்த கல் இருப்பதை பார்த்து ஒதுங்கி சென்று விட்டார்கள். இன்னும் சிலரோ அந்த கல்லை யார் இங்கு வைத்தது என்று புலம்பிக் கொண்டே சென்றார்கள். அதில் ஒரு சிலர் இந்த கல்லை ஒரு ஓரம் நகர்த்தினால் நன்றாக இருக்கும் என பேசி அதை நகர்த்தாமலே சென்றுவிட்டார்கள். அவ்வழியே காய் மூட்டையை முதுகில் சுமந்து வந்த விவசாயி மட்டும் அந்தக் கல்லை பார்த்துவிட்டு, தன் சுமையான காய் மூட்டையை இறக்கி வைத்துவிட்டு கல்லை ஓரம் நகர்த்துவதற்காக முயற்சித்தார். அது அவரால் முடியவில்லை இருப்பினும் விடாமுயற்சியோடு அதை சாலையின் ஓரம் ஒதுக்கினார். அப்போது ஒளிந்திருந்த அரசரும் அவருடைய படைவீரர்களும் அவரை பாராட்டி அவருக்கு பொற்காசுகளை பரிசாக கொடுத்தார்கள். இச்சிறுகதை வாழ்வின் சுமைகளை கையாளும் நான்கு வகையான மனிதர்களை சுட்டிக் காட்டுகிறது.

1. சுமைகளே இல்லாமல் மகிழ்வோடு வாழ நினைப்பவர்கள். (கதையில் கல்லை பார்த்துவிட்டு ஓரம் ஒதுங்கி சென்றவர்கள்)

2. சுமைகளை கண்டு புலம்பி அதை ஏற்காமல் வாழ்பவர்கள். (கதையில் யார் இந்த கல்லை சாலையில் போட்டது என புலம்பிவிட்டு சென்றவர்கள்)

3. சுமைகளை ஏற்க நினைத்து ஏற்காமல் வாழ்பவர்கள். (கதையில் கல்லை புரட்டி ஓரம் நகர்த்தினால் நன்றாக இருக்கும் என பேசிவிட்டு அதை நகர்த்தாமலே சென்றவர்கள்)

4. சுமைகளை ஏற்று வாழ்வை சுகமாக்கியவர்கள். (கதையில் கானும் விவசாயியை போல எத்தகைய சுமை இருந்தாலும் அதை சுமந்து பரிசு பெற்றவர்கள்)

கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் மேற்காணும் நான்கு வகையான மனிதர்களில் எத்தகையோராய் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றோம் என சிந்தித்து பார்க்க இன்று அழைப்பு பெறுகின்றோம். பொதுக்காலத்தின் 14-வது ஞாயிற்றுக்கிழமையின் இறைவார்த்தை வழிபாடு நம் சுமைகளை இயேசுவில் சுகங்களாக மாற்ற அழைப்பு தருகிறது. இன்றைய நற்செய்தி இயேசுவின் அழைப்பையும், வாக்குறுதியையும் மற்றும் அதற்கான உள்ளத்தையும் எடுத்துரைக்கிறது.

அ. இயேசுவின் அழைப்பு:-

“பெருஞ்சுமை சுமந்து சோர்ந்திருப்பவர்களே, எல்லாரும் என்னிடம் வாருங்கள், நான் உங்களுக்கு இளைப்பாறுதல் தருவேன்." (மத் 11:28) என்னும் இயேசுவின் வார்த்தையில் நாம் வாழ்வின் சுமைகளோடு அவரில் சரணடைய அழைப்பு பெறுகின்றோம். இன்றைக்கு நம்முடைய சமுதாயத்தில் ஒரு மனிதன் நான்கு விதமான சுமைகளைக் கொண்டிருக்கின்றான்.

1. உடல் சுமைகள்: இது மனிதனுடைய உழைப்பால் ஏற்படும் உடல் வலிகளையும், காயங்களையும் மற்றும் நோயால் ஏற்படும் வலிகளையும் சுட்டிக்காட்டும் சுமைகளாகும்.

2. உள்ளத்து/உணர்வு சுமைகள்: இது மனித உள்ளத்திலும் உணர்விலும் ஏற்படும் இழப்பு, கவலை, ஏமாற்றம் மற்றும் துக்கம் ஆகியவற்றால் ஏற்படும் சுமைகளாகும்.

3. பொருளாதார சுமைகள்: இது மனிதன் தன்னுடைய மற்றும் குடும்பத்தின் அடிப்படைத் தேவைகளான உணவு, உடை மற்றும் உறைவிடம் ஆகியவற்றை பூர்த்தி செய்வதற்காக சுமக்கும் சுமைகளாகும். இது வேலையின்மை, கடன், பொருள் மற்றும் பணமின்மை ஆகியவற்றால் உள்ளத்திலும் மற்றும் உணர்விலும் ஏற்படும் சுமைகளாகும்.

4. ஆன்மீக சுமைகள்: இது நாம் செய்யும் பாவங்களால் இறைவனை விட்டு பிரிந்து வாழும்போது ஏற்படும் சுமைகளாகும்.

இறைமைந்தன் இயேசு கிறிஸ்து இத்தகைய சுமைகளை சுமந்து என்னிடம் வாருங்கள் என்கிறார், குறிப்பாக இறை உறவிலிருந்து நம்மைப் பிரித்தெடுக்கும் பாவங்களை அவரில் அர்ப்பணித்து மன்னிப்பை பெற்று சுகமான ஒரு வாழ்வை வாழ அழைக்கிறார். இயேசு வாழ்ந்த காலத்தில் மக்களுக்கு மோசேயின் சட்டங்களாக 613 இருந்தது. இவைகளை பின்பற்ற பரிசேயர் மற்றும் சதுசேயர்களின் செயல்பாடுகளே மக்களுக்கு பெரும் சுமைகளாக மாறியது. இவ்வாறு மக்கள் சமூக, சமுதாய மற்றும் அரசியல் சுமைகளால் அவதியுறும் நிலையை அறிந்துதான் இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசு என்னிடம் வாருங்கள் என்று அழைப்பு கொடுக்கிறார். அதே அழைப்பு நம் வாழ்வின் சுமைகளுக்கும் தரப்படுகிறது.

ஆ. இயேசுவின் உள்ளம்:-

"நான் கனிவும் மனத்தாழ்மையும் உடையவன்." (மத் 11:29a) என இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசுவின் வார்த்தைகள் கனிவான மற்றும் தாழ்ச்சி கொண்ட அவரது உள்ளத்தை சுட்டிக் காட்டுகிறது. இயேசுவினுடைய இத்தகைய கனிவான மற்றும் மனத் தாழ்மையுடைய உள்ளம் தான் நம்முடைய பாவம் என்னும் சுமைகளுக்காக சிலுவையை ஏற்க வைத்தது. இன்றைக்கும் நம்முடைய அன்றாட சுமைகளை ஏற்க தயாராக இருக்கிறது. இன்றைய முதல் வாசகத்திலும் வருகின்ற அரசர் நீதியுள்ளவர், வெற்றி வேந்தர் மற்றும் எளிமையுள்ளவர் என அரசராம் இறைவனின் உள்ளத்தின் குணங்கள் சுட்டிக்காட்டப்படுகிறது. மேலும் அவர் கழுதையின்மேல், கழுதைக் குட்டியாகிய மறியின் மேல் ஏறி வருவார் என கூறப்படுவது கழுதை தாழ்ச்சியான குணத்தை கொண்டிருப்பது போல அவரும் கொண்டிருக்கிறார் என்பதாகும். தாழ்ச்சியான உள்ளமின்றி அமைதி இல்லை. சுமைகளை சுகங்களாக்க தாழ்ச்சியான உள்ளம் அவசியமாகிறது. இன்றைய நற்செய்தியின் முதல் பகுதியில் இயேசு, “ஞானிகளுக்கும் அறிஞர்களுக்கும் இவற்றை மறைத்துக் குழந்தைகளுக்கு வெளிப்படுத்தினீர்" (மத் 11:25) என்று கூறுகிறார். தந்தையாகிய கடவுள் குழந்தைகளுக்கு வெளிப்படுத்தினார் என்பது குழந்தைகளின் கள்ளங்கபடற்ற கனிவான உள்ளத்தை எடுத்துரைப்பதாகவும், அத்தகைய கனிவான உள்ளத்தவராய் நம் சுமைகளை ஏற்று இறைப்பாதம் சரணடைய நாமும் அழைப்பு பெறுகின்றோம் என்பதையும் காட்டுகிறது.

இ. இயேசுவின் வாக்குறுதி:-

"என் நுகத்தை உங்கள்மேல் ஏற்றுக்கொண்டு என்னிடம் கற்றுக்கொள்ளுங்கள். அப்பொழுது உங்கள் உள்ளத்திற்கு இளைப்பாறுதல் கிடைக்கும்." (மத் 11:29b) என்னும் இயேசுவின் வார்த்தைகள் நமக்கு மற்றும் நம் சுமைகளுக்கு இளைப்பாறுதல் என்னும் சுகம் நிச்சயம் கிடைக்கும் என்னும் வாக்குறுதியை தருகிறது. நுகம் என்பது ஏரிலும் வண்டியிலும் காளைகளைப் பூட்டும் மரம் அதாவது மேல் வைக்கும் மரத்தடி. இது அவைகளை நகராமல் நேராக செல்ல உதவும் சுமைகளாகும். இரு காளைகள் மீது நுகத்தை வைக்கும் போது அது ஒன்றுக்கு மட்டும் சுமையை தராது இரண்டுக்கும் என சமநிலைப்படுத்தி சுமைகளை எளிமையாக்கும். என் நுகத்தை ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள் என்பது இயேசு தன் அன்பென்னும் நுகத்தால், நம் சுமைகளை பகிர்ந்து, நம்மோடு உடன் நடந்து இளைப்பாறுதல் தருவார் என்பதாகும். நம் வாழ்வின் சுமைகளை சுகங்களாக்க இயேசு தயாராக இருக்கிறார். இன்றைய முதல் வாசகமும் இறைவனின் மக்களுக்கு இளைப்பாறுதல் என்னும் விடுதலை அளிக்க அரசர் வருவார் என்னும் வாக்குறுதியை அளிக்கிறது. இன்றைய இரண்டாம் வாசகம் இவ்வுலகின் ஊனியல்புக்கு ஏற்றவாறு வாழாமல் இறைவனுடைய ஆவிக்கு ஏற்றவாறு வாழ்வதற்கு அழைப்பு தருகின்றது. இறைவனுடைய ஆவி நம்மை அவரில் சரணடைய அழைப்பு தருகின்றது. நம் மனித இயல்பால் சுமக்கும் சுமைகளை குறிப்பாக பாவம் என்னும் சுமைகளை இயேசுவிலே சுகங்களாக்குவோம். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பார்.

விவிலிய விதைகள் - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக்காலத்தின் 13-ஆம் ஞாயிறு - (ஆண்டு- A)- 02-07-2023- ஞாயிற்றுக்கிழமை

🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக்காலத்தின் 13-ஆம் ஞாயிறு

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

(02 ஜூலை  2023, ஞாயிறு)

வழங்குபவர் 

Fr. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

தாம்பரம், சென்னை

முதல் வாசகம்: 2 அரசர்கள் 4: 8-11, 14-16a

இரண்டாம் வாசகம்: உரோமையர் 6: 3-4, 8-11

நற்செய்தி: மத்தேயு 10: 37-42 

இயேசுவுடையோராக வாழ்வோம் 

        ஒரு முறை சூஃபி ஞானியிடம் ஒருவன், உங்களுடைய வாழ்வின் வழியை உங்களுக்கு காட்டியது யார்? என்று கேட்கிறான். அதற்கு அவரோ ஒரு நாய் என்றார். என்ன நாய் உங்களது வாழ்வின் வழியை காட்டியதா? என்று ஆச்சரியத்தோடு கேட்க அதற்கு அந்த சூஃபி ஞானி, ஒரு நாள் தான் ஆற்றங்கரையில் ஒரு நாயை கண்டதாவும், அந்த நாய் தண்ணீர் தாகத்தோடு இங்கும் அங்குமாக அலைந்து கொண்டிருந்ததாகவும் கூறினார். கண்முன் ஆற்றில் தண்ணீர் இருக்க, ஏன் இந்த நாய் இங்கும் அங்குமாக தாகத்தோடு அலைந்து கொண்டிருக்கிறது என்று சற்று அருகே சென்று அவர் பார்த்தாராம். அப்போதுதான் அவருக்குப் புரிந்தது அந்த நாய் தண்ணீரில் தன்னுடைய பிம்பத்தை பார்த்து விட்டு, தன்னை போலவே தண்ணீரில் மற்றொரு நாய் இருப்பதை கண்டு பயந்து தண்ணீர் குடிக்காமல் இங்கும் அங்குமாக அலைந்து கொண்டிருந்ததென்று. ஒரு கட்டத்தில் தண்ணீர் குடிக்கவில்லை என்றால் தான் இறந்து விடுவோம் என்று உணர்ந்த அந்த நாய், தன்னுடைய பயம் அனைத்தையும் தூக்கி போட்டுவிட்டு ஓடி வந்து தண்ணீரில் குதித்தது. தண்ணீர் குடித்து விட்டு மகிழ்ச்சியோடு சென்றது. இப்போது அந்த சூஃபி ஞானி அந்த மனிதரைப் பார்த்து கூறுகிறார். அந்த நாய்க்கு மிகப்பெரிய தடையாக அதுவே இருந்தது, இதைப் போலத்தான் இன்றைக்கு நம்முடைய வாழ்க்கையில் நாம் வெற்றி கொள்வதற்கு தடையாக இருப்பது நாமும் நம்மைச் சார்ந்தவைகளும்தான் என்றார். கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் இறைவனை அடைய, அவரில் சங்கமமாக மற்றும் அவருடையோராக மாற நமக்கு தடையாக இருப்பது நாமும் நம்மைச் சார்ந்தவைகளும்தான் என்கிறார் இயேசு கிறிஸ்து. 

இயேசுவுடையோராக வாழ தடைகள்

        இன்றைக்கு கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் ஒவ்வொருவரும் இயேசுவுடையோராக வாழ அழைப்பு பெறுகிறோம். இயேசுவுடையோர் என்பது இயேசுவை கொண்ட வாழ்வாகும், அதாவது நமது வாழ்வு அவரை மையப்படுத்தியதாக மற்றும் அவர் பிரசன்னம் நிறைந்ததாக இருக்க வேண்டும் என்பதாகும். நாம் பெற்ற திருமுழுக்கு இத்தகைய ஒரு வாழ்வை வாழவும், மற்ற திருவருட்சாதனங்கள் இவ்வாழ்வில் நிலைத்திருக்கவும் நமக்கு வழிகாட்டுகிறது. ஆனால் நாம் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்ற இந்த நவநாகரிக சமூக வாழ்வில் கிறிஸ்துவை உடைய ஒரு வாழ்வை வாழ்வதற்கு பல தடைகள் நமக்கு இருக்கின்றன. அவற்றுள் அதிகமான தடைகளுக்கு நாமும் நம்மைச் சார்ந்தவைகளுமே காரணமாக அமைகிறது. இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசு இத்தகைய மூன்று முக்கியமான தடைகளை எடுத்துரைக்கிறார். 

1. உறவுகளோடு வாழ்வு 

2. சிலுவையற்ற வாழ்வு

3. சுயநலமான வாழ்வு 

இத்தடைகளை உடைத்தெறிந்து இயேசுவுடையோராக வாழ அழைப்பு பெறுகின்றோம்.

1. உறவுகளோடு வாழ்வு

        பொதுவாக ஒரு மனிதன் நான்கு வகையான உறவுக்குள் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றான். அவை,

அ. தன்னோடு உறவு

ஆ. பிறரோடு உறவு

இ. இயற்கையோடு உறவு

ஈ. இறைவனோடு உறவு

            இதில் முதல் மூன்று வகையான உறவுகளுக்கு அடித்தளமாக இருப்பது இறைவன். நாம் நம்மோடும், பிறரோடும் மற்றும் இயற்கையோடும் உறவு கொண்டு வாழ அடிப்படையும் அடித்தளமுமாக இருப்பது இறை உறவு. எனவேதான் இயேசு இத்தகைய உறவுகளைக் காட்டிலும் இறை உறவில் இணைந்திருக்க அழைப்பு தருகிறார். ஆனால் பல வேளைகளில் நாம் இறை உறவை காட்டிலும்  நம்மோடு நம்மைச் சார்ந்த உறவுகளோடும் அதிகம் நிலைத்திருக்கின்றோம். அதனால் அவைகள் இறை உறவுக்கு தடையாக அமைந்து விடுகின்றன. எனவேதான் இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசு, அவரைவிடத் தந்தையிடமோ, தாயிடமோ, மகனிடமோ மற்றும் மகளிடமோ மிகுதியாய் அன்பு கொண்டுள்ளோர் அவருடையோர் எனக் கருதப்படத் தகுதியற்றோர் (மத் 10:37) என்கிறார். அதாவது பிறரோடு உள்ள உறவுகளைக் காட்டிலும் இறை உறவுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து வாழும் போது இயேசுவுடையோராக வாழலாம். பன்னிரெண்டு வயதில்  இயேசு ஆலயத்தில் அறிஞர்களோடு உரையாடிக் கொண்டிருந்த போது அவரைத் தேடி வந்த தாய் தந்தையரிடம் நீங்கள் ஏன் என்னை தேடினீர்கள்? நான் என் தந்தையின் அலுவல்களில் ஈடுபட்டிருக்க வேண்டும் என்பது உங்களுக்கு தெரியாதா? (லூக் 2:49-50) என்று கேட்பதில் அவர் இறை உறவுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறார் என்பது தெளிவாகிறது.

2. சிலுவையற்ற வாழ்வு

        நாம் வாழும் சமுதாயத்தில் எல்லோரும் எப்பொழுதும் மகிழ்ச்சியாக வாழ ஆசை கொள்கின்றோம், அதனால் வாழ்வின் எத்தகைய சூழ்நிலைகளிலும் துன்பங்களை ஏற்க மறுக்கின்றோம். ஆனால் இயேசு தம் சிலுவையைச் சுமக்காமல் என்னைப் பின்பற்றி வருவோர் என்னுடையோர் எனக் கருதப்படத் தகுதியற்றோர் (மத் 10:38) என்கிறார். இது சிலுவை அன்புக்கு நம்மை அழைத்துச் செல்கிறது, அதாவது துன்ப துயரங்களை, வாழ்வின் சவால்களை ஏற்று வாழ்ந்தால் மட்டுமே நம் வாழ்வு இயேசுவைக் கொண்டதாக அமையும். கோதுமை மணி மண்ணில் விழுந்து மடியா விட்டால் அது அப்படியே இருக்கும். அது மடிந்தால்தான் மிகுந்த விளைச்சலை அளிக்கும் என உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்கிறேன். (யோவான் 12:24) நாம் ஏற்கும் துன்பமும், சவால்களும் மற்றும் வேதனையும் நம் வாழ்வின் சிலுவைகள் அச்சிலுவையை சுமந்தால்தான் இயேசுவை நம் வாழ்வாக்க முடியும். “என்னைப் பின்பற்ற விரும்பும் எவரும் தன்னலம் துறந்து தம் சிலுவையைத் தூக்கிக்கொண்டு என்னைப் பின்பற்றட்டும். (மத் 16:24) என்னும் இயேசுவின் வார்த்தைக்கு ஏற்ப சிலுவையற்ற வாழ்விலிருந்து சிலுவையோடு வாழ்வு என்னும் நிலைக்கு கடந்து செல்வோம்.

3. சுயநலமான வாழ்வு

        இயேசுவுடையோராக வாழ தன்னலம் என்னும் சுயநலத்தை அகற்றி, பொது நலம் என்னும் பிறர் நலத்தோடு வாழ வேண்டும். அதனால்தான் இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசு தம் உயிரைக் காக்க விரும்புவோர் அதை இழந்து விடுவர். என் பொருட்டுத் தன் உயிரை இழப்போரோ அதைக் காத்துக் கொள்வர் என்கிறார். மேலும்,  இச்சிறியோருள் ஒருவருக்கு அவர் என் சீடர் என்பதால் ஒரு கிண்ணம் குளிர்ந்த நீராவது கொடுப்பவரும் தம் கைம்மாறு பெறாமல் போகார் என உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்கிறேன். (மத் 10:42) இது இவ்வுலகின் பொருள், பணம், பதவி, பட்டம் ஆகியவற்றைவிட இயேசுவை சார்ந்து வாழ அழைப்பு தருகிறது.

எவரும் இரு தலைவர்களுக்கு பணிவிடை செய்ய இயலாது என்பதை உணர்ந்து, வாழ்வின் எல்லா நிலைகளிலும் இவ்வுலகின் அழிந்து போகும் பொருட்களை காட்டிலும் நிலைவாழ்வு தரும் இயேசுவே வாழ்வென உணர்வோம்.

        இன்றைக்கு நம்மை அறியாமலே இறைஉறவுக்கு தடையாக இருக்கும் உறவுகளோடு, சிலுவையற்ற மற்றும் சுயநல வாழ்வை வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம். உறவும், மகிழ்வும் மற்றும் பொருளும் இருந்தால் மட்டுமே வாழ முடியும் என்ற நிலை நிரந்தரமல்ல மாறாக இறைவனை கொண்ட வாழ்வே நிரந்தரம் என்பதை கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் ஒவ்வொருவரும் உணர வேண்டும். கிறிஸ்துவே வாழ்வின் துவக்கமாகவும், மையமாகவும், முடிவாகவும் மற்றும்  முழுமையாகவும் அமைய இறையருளை வேண்டுவோம். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பார்.

விவிலிய விதைகள் - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக்காலத்தின் 12-ஆம் ஞாயிறு - (ஆண்டு- A)- 25-06-2023- ஞாயிற்றுக்கிழமை

 

🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக்காலத்தின் 12-ஆம் ஞாயிறு

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

(25 ஜூன்  2023, ஞாயிறு)

வழங்குபவர் 

Fr. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

தாம்பரம், சென்னை

முதல் வாசகம்: எரேமியா 20: 10-13

இரண்டாம் வாசகம்: உரோமையர் 5: 12-15

நற்செய்தி: மத்தேயு 10: 26-33

இறை அச்சம்

            மரத்தடியில் முனிவர் ஒருவர் தியானம் செய்து கொண்டிருந்தார். அப்போது அந்த வழியே நோய் கிருமியொன்று பறந்து சென்று கொண்டிருந்தது. இந்த முனிவர் அதை தடுத்து நிறுத்தி, "நீ யார்? எங்கே செல்கிறாய்?" எனக் கேட்டார். அதற்கு அந்த நோய்க்கிருமியோ, "நான்தான் கொரோனா பக்கத்தூரில் திருவிழா நடந்து கொண்டிருக்கிறது. நான் அங்கு சென்று மக்களை கொல்ல போகிறேன்" என்று கூறியது. அதற்கு அந்த முனிவரோ மக்களை இப்படி கொல்வது பெரும் பாவம் என்றும், அவர்களை கொல்லாமல் இப்படியே திரும்பி சென்று விடு என்றும் கேட்டுக் கொண்டார். அதற்கு கொரோனாவோ, "இது ஒரு பாவம் என்றால் ஏன் கடவுள் என்னை இந்த மண்ணுலகில் உருவாவதற்கு வழி வகுக்க வேண்டும்?" என்று கேட்டது. முனிவருக்கோ என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை, அவர்களுடைய உரையாடலின் நிறைவாக வெறும் நூறு பேருக்கு மட்டுமே கொரோனா தந்து சாவடிப்பது என்ற உடன்பாட்டுக்கு வந்தார்கள். சில நாட்களில் கொரோனா நோயால் இரண்டாயிரத்திற்கும் மேற்பட்டோர் இறந்தார்கள் என்ற செய்தி முனிவருக்கு கிடைத்தது. உடனே முனிவர் கொரோனாவை சந்தித்து, "வெறும் நூறு பேரை மட்டுமே கொல்வதற்கு நாம் பேசியிருந்தோம் ஆனால் இன்று இரண்டாயிரத்திற்கும் மேற்பட்டோர் இறந்திருக்கிறார்கள்" என்று கேட்டார். கொரோனாவோ, "நான் கொரோனா தந்து சாகடித்தது வெறும் நூறு பேரை மட்டும்தான், மற்றவர்கள் எல்லாம் அந்த பயத்தாலே இறந்தவர்கள்" என்று கூறியதாம். இன்று சிறிய குழந்தைகள் முதல் பெரியவர்கள் வரை எல்லா மனிதர்களிடத்திலும் பயம் இருக்கின்றது. நமக்குப் பிடித்தாலும் பிடிக்காவிட்டாலும் வாழ்வின் ஏதோ ஒரு சூழ்நிலையில் நம்மை இந்த பயம் ஆட்கொள்கிறது. எல்லா மனிதர்களிடத்திலும் பொதுவான உணர்வாக இருக்கின்ற இந்த பயம் பல வேலைகளில் நம் வாழ்வை தீர்மானிக்கின்ற ஒன்றாக அமைந்து விடுகிறது. கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் ஒவ்வொருவரும் நம் வாழ்வில் பயம் என்னும் அச்சத்தை எப்படி கையாள போகின்றோம்? இந்த அச்சம் நமக்கு தேவையா? எதற்கு நாம் அச்சம் கொள்ள வேண்டும்? என்னும் கேள்விகளுக்கு விடையாக இன்றைய இறைவார்த்தை நம்முன் வைக்கப்படுகின்றது.

அஞ்ச வேண்டாம்:-

          இன்றைய முதல் வாசகத்தில் இறைவனின் செய்தியை கேட்ட ஏரேமியா அதனை அரசனிடம் எடுத்துரைக்கின்றார். அரசனும் அந்த செய்திக்கு செவிமடுப்பதற்கு பதிலாக ஏரேமியாவை தேசத்துரோகி எனக் கூறி துன்புறுத்த ஆரம்பித்தார். அவருடைய நண்பர்கள் கூட அவருக்கு ஆதரவு தரவில்லை. ஆனால் இறைவாக்கினர் ஏரேமியா இந்த துன்பங்களை கண்டு ஒருபோதும் அஞ்சாமல் இறைவன் என்னாலும் என்னோடு இருக்கின்றார் என நம்பிக்கையோடு இருந்தார். இன்றைய நற்செய்தியிலும் இயேசு தன்னுடைய சீடர்களுக்கு அச்சமின்றி உலகெங்கும் சென்று நற்செய்தியை பறைசாற்ற அழைப்பு தருகிறார். "ஆன்மாவைக் கொல்ல இயலாமல் உடலை மட்டும் கொல்பவர்களுக்கு அஞ்சவேண்டாம்" (மத் 10:28) அதாவது அழிந்து போகும் மற்றும் உடலை கொல்லும் உலகின் மாயைகளுக்கு அஞ்ச வேண்டாம் என்கிறார். தொடக்க கிறிஸ்தவர்கள் பலவிதமான துன்பங்களுக்கு உட்படுத்தப்பட்ட போது அவர்கள் ஒரு நாளும் மற்றும் ஒருபோதும் அஞ்சவில்லை. இறைவனுடைய துணையை அவர்கள் எந்நாளும் உணர்ந்தார்கள், அவரில் நம்பிக்கை கொண்டு வாழ்ந்தார்கள். "இதோ! உலக முடிவுவரை எந்நாளும் நான் உங்களுடன் இருக்கிறேன்” (மத் 28:20) என்ற இயேசுவின் வார்த்தையின் அடித்தளத்தில், நம்மை படைத்து காத்து வழிநடத்தி நம்முடைய பாவங்களிலிருந்து நம்மை மீட்ட நம் இறைவன் நம்மோடு இருக்கும்போது நாம் எதற்கும் அஞ்சாமல் அவர் மீது நம்பிக்கை கொண்டு வாழ அழைப்பு பெறுகின்றோம்.

அஞ்சுங்கள்:-

          உடலை மட்டும் கொல்பவர்களுக்கு அஞ்சவேண்டாம் என்று கூறும் இயேசு ஆன்மாவையும் உடலையும் நரகத்தில் அழிக்க வல்லவருக்கே அஞ்சுங்கள் என்கின்றார். இது இறை அச்சத்தை நோக்கி நம்மை அழைத்து செல்கிறது. விவிலியத்தில் யாக்கோபின் பிள்ளைகள் அவர்களுடைய சகோதரனான யோசேப்புக்கு அஞ்சினர். (தொநூ 43:18) மோசே பார்வோனுக்கு அஞ்சி எகிப்திலிருந்து தப்பித்து ஓடினார். (விப 2: 14) சவுலும் இஸ்ராயேலரும் கோலியாத்துக்கு அஞ்சினர். (1சாமு 17:11 ) இவை அனைத்தும் மனிதன் தன் வாழ்வில் உடலை மட்டுமே கொல்பவர்களுக்கு அஞ்சுகின்ற நிலையாகும். ஆனால் இத்தகைய நிலை மாறி தூய ஆவியின் கொடைகளில் ஒன்றான இறை அச்சம் என்னும் தெய்வ பயம் கிறிஸ்தவர்களாகிய நம் ஒவ்வொருவருக்கும் தேவை என்கிறது இன்றைய நற்செய்தி வாசம். இரண்டு விதமான இறை அச்சம் உண்டு, இது நம்முடைய நோக்கங்கள் மற்றும் வாழ்வின் காரணங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு அமைகிறது.

1. அடிமைத்தனமான பயம் (Survile Fear)

            இது தான் செய்த தவறுக்கு கடவுள் தண்டிப்பார் என்னும் பயம். தண்டனைக்கு பயந்து இறைவனை நோக்கி வரும் இத்தகைய நிலை அடிமைத்தனமான பயம் ஆகும். தான் செய்த தவறுக்கு தன்னுடைய முதலாளியிடம் மன்னிப்பு கேட்காவிட்டால் எனக்கு பெரும் தண்டனை கிடைக்கும் அல்லது நான் என்னுடைய வேலையை இழக்க நேரிடும் என்பதற்காக ஒரு தொழிலாளியிடம் ஏற்படுகின்ற பயம் இதற்கு சிறந்த எடுத்துக்காட்டாகும்.

2. அன்பு உறவுக்கான பயம் (Filial Fear)

        இந்த நிலையில் ஒருவர் செய்த தவறுக்கு இறைவனிடம் மன்னிப்பு கேட்கிறார். இது இறைவன் கொடுக்கும் தண்டனைக்கு பயந்து அல்ல மாறாக அவருக்கும் இறைவனுக்குமுள்ள உறவு பாதிக்கப்பட கூடாது என்பதற்காக ஆகும். இது ஒரு குழந்தை தான் செய்த தவறுக்கு தன்னுடைய பெற்றோரிடம் மன்னிப்பு கேட்கும் நிலையாகும். பெற்றோர் தன்னை தண்டிப்பார் என்பதற்காகவோ அல்லது அவர்களுக்கு அடிமையாக இருப்பதற்காகவோ அல்லாது, மாறாக இந்த குழந்தை பெற்றோரை அன்பு செய்வதாலும் தன்னுடைய பெற்றோரை இழந்து விடாமல் இருப்பதற்காகவும் ஆகும்.

        ஆக திரு அவையிலே நமக்கு கற்பிக்கின்ற இறை அச்சம் இறைவன் நாம் செய்த தவறுக்கு தருகின்ற தண்டனைக்கு பயந்து நாம் கொள்கின்ற அச்சம் அல்ல மாறாக என்னை படைத்த, வழி நடத்திக் கொண்டிருக்கின்ற மற்றும் அன்பு செய்கின்ற இறைவனை நான் ஒருபோதும் மறவாமல் அன்பு செய்வேன் என்னுடைய அன்புக்கு என்னுடைய பாவங்கள் மற்றும் செயல்பாடுகளும் ஒருநாளும் தடையாக இருக்காது என்பதற்காக ஆகும். எனவேதான் இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசு உலகைச் சார்ந்தவர்களுக்கும் மற்றும் உலகை சார்ந்தவைகளுக்கும் அஞ்சாது, ஆன்மாவை கொல்ல வல்லவருக்கே அஞ்சுங்கள் என்கின்றார்.

பாவமும் அச்சமும்:-

            பாவம் நம்முடைய ஆன்மாவை கொல்கிறது. பாவம் இறையன்பு மற்றும் இறையுறவிலிருந்து நம்மை பிரிக்கிறது. இன்றைய இரண்டாம் வாசகம் மனிதன் வழியாய்ப் பாவம் இந்த உலகத்தில் நுழைந்து மனிதனை சாவு என்னும் பயத்தில் தள்ளியது என்கிறது எனவே பாவநிலையை விட்டு அகலுவோம். தோபித்து 4:21 -ல் நாம் கடவுளுக்கு அஞ்சிப் பாவம் செய்யாமல் இருந்தால், கடவுள்முன் மிகப்பெரிய செல்வனாக வாழ்வோம் என கூறப்பட்டுள்ளது. மேலும் "ஆண்டவரிடம் கொள்ளும் அச்சமே ஞானத்தின் தொடக்கம்" என்கிறது நீமொழிகள் 1:7. பாவம் உண்மையையும் நீதியையும் பின் தள்ளுகிறது. எனவே வாழ்வில் வரும் துன்ப துயரங்களைக் கண்டு பயப்படாது, பாவத்திற்கும் பாவம் செய்வதற்கு மட்டுமே பயப்பட அழைப்பு பெறுகிறோம். இறையச்சம் நேர்மையான மற்றும் மகிழ்ச்சியான இதயத்திலிருந்து புறப்படுகின்றது. எனவேதான் இறையச்சம் இறைப்பற்றையும், இறை உறவையும் அன்பையும் மற்றும் நம்பிக்கையும் நம்மில் வளர்க்கிறது. எனவே இன்றைக்கு நாம் கொள்கின்ற இறை அச்சம் எப்பேற்பட்டதாக இருக்கின்றது? நாம் ஒருபோதும் பாவம் என்னும் குழியில் விழாமல் இருப்பதற்கு இறையச்சம் நமக்கு ஊன்று கோலாக இருக்கின்றது என்பதை நாம் உணர்கின்றோமா? பாவம் என்னை இறையன்பில் இருந்து பிரித்தெடுக்கின்றது என்பதை உணர்ந்திருக்கின்றோமா? சிந்திப்போம், இறை அச்சம் என்னும் தெய்வ பயத்தில் வளர்வோம். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பார்.