பொதுக்காலம் 8-ஆம் ஞாயிறு
தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை
முதல் வாசகம்: சீராக் 27: 4-7
இரண்டாம் வாசகம்: 1 கொரிந்தியர் 15: 54-58
நற்செய்தி: லூக்கா 6: 39-45
வாழ்வின் விதி
("உள்ளத்தின் நிறைவையே வாய் பேசும்")
அக்பரின் அரசவையில் இருந்த பீர்பாலின் புகழ் இந்திய நாடு தவிர அயல்நாடுகளான பாரசீக நாட்டிலும் பரவியிருந்தது. ஆதலின் பாரசீக மன்னர் பீர்பாலை தனது நாட்டிற்கு சிறப்பு விருந்தினராக அனுப்பி வைக்கும்படி மன்னர் அக்பருக்கு ஒரு ஓலை அனுப்பினார். மன்னர் அக்பரும் சில பரிசு பொருட்களுடன் பீர்பாலை பாரசீக நாட்டிற்கு அனுப்பி வைத்தார். பீர்பாலும் இதுவரையில் பாரசீக மன்னரை நேரில் பார்த்தது இல்லை. ஆதலின் அரசவையில் அரசரை சந்திக்க ஆவலுடன் காத்திருந்தார். பீர்பாலை மிக மரியாதையுடன் அரசவைக்கு அழைத்துச் சென்றனர் அதிகாரிகள். பீர்பாலின் அறிவாற்றலை சோதிக்க விருப்பம் கொண்ட பாரசீக மன்னர். அரசவையில் அரசர் அமர்வதற்காகப் போடப்பட்டுள்ள ஆசனங்கள் ஐந்தாக போடப்பட்டு ஒரே மாதிரியான தோற்றமுடைய ஐந்து பேர் ஆசனத்தில் அமர்ந்தனர். அரசவைக்குச் சென்ற பீர்பாலுக்கு ஆச்சர்யமாகி விட்டது. அரசர் அமரும் ஆசனங்கள் ஐந்திலும் ஐவர் அரசர்கள் போன்று அமர்ந்திருப்பதைப் பார்த்தார். இந்த ஐவர்களில் எவர் அரசராக இருக்க முடியும் என்று யோசனை செய்தபடி நின்றிருந்தார். பின்னர் ஐந்து பேர்களையும் நன்றாக உற்றுப் பார்த்துவிட்டு மிகப் பணிவுடன் அரசர் அமர்ந்திருந்த ஆசனத்தின் அருகே சென்று மேன்மை மிகு பேரரசே! தங்களைப் பார்ப்பதில் பெரும் மகிழ்ச்சியடைகிறேன், என்று கூறி மன்னர் கொடுத்தனுப்பிய பரிசுப் பொருட்களை பாரசீக மன்னரிடம் அளித்தார் மாமேதை பீர்பால் அவர்கள். பாரசீக மன்னருக்கு பெரும் வியப்பாகி விட்டது. தான் தான் மன்னர் என்பதை எப்படி உடனடியாக பீர்பால் அறிந்து கொண்டார் என்று பீர்பாலைப் பார்த்து வினவினார். இது ஒன்றும் சிரமமான காரியம் அல்ல. சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்திருந்த நான்கு பேர்களின் கண்களும் தங்களின் மீதே பதிந்திருந்தது. அது மட்டுமின்றி அவர்களின் பார்வையில் ஒருவித மிரட்சி இருப்பதைக் கண்டேன். ஆனால் தாங்கள் மட்டுமே அரசருக்கான கம்பீரமான பார்வையுடன் அமர்ந்து என்னை நேருக்கு நேராகப் பார்த்தீர்கள். அதனைக் கொண்டு தான் அமர்ந்திருந்த ஐவரில் தாங்கள் தான் அரசர் என்பதை அறிந்து கொண்டு வணங்கினேன். அதுமட்டுமின்றி என்னதான் நாம் போலியாக நடித்தாலும் நம்முடைய உள்ளத்தை முகத்தின் மூலம் அறிந்து கொள்ள முடியும். இதனைத்தான் அகத்தின் அழகு முகத்தில் தெரியும் என்று நமது முன்னோர்கள் கூறியுள்ளனர் என்றார் பீர்பால்.
இயேசுவில் அன்பார்ந்தவர்களே, எவ்வாறு நமது அகத்தின் அழகை முகம் காட்டி கொடுக்கிறதோ அதே போல நமது உள்ளத்தில் இருப்பவற்றை தான் நமது நாவும் பேசுகிறது என்கின்றது இன்றைய நற்செய்தி வாசகம். "பார்வையற்ற ஒருவர் பார்வையற்ற வேறொருவருக்கு வழிகாட்ட இயலுமா?" (லூக்கா 6:39) மற்றும் "கெட்ட கனி தரும் நல்ல மரமுமில்லை; நல்ல கனி தரும் கெட்ட மரமுமில்லை. ஒவ்வொரு மரமும் அதனதன் கனியாலே அறியப்படும்" (லூக்கா 6:43-44) என "உள்ளத்தின் நிறைவையே வாய் பேசும்" (லூக்கா 6:45) என்னும் வாழ்வின் விதியை கற்றுக் கொள்ள அழைப்பு தருகிறது இன்றைய பொதுக்காலத்தின் 8-ஆம் ஞாயிறு.
இன்றைய நற்செய்தி பகுதி இயேசுவின் சமவெளி பொழிவின் தொடர்ச்சியாக அமைகிறது. நமக்கு தெரியாததை நாம் எவருக்கும் சொல்லித்தர இயலாது. நாம் எதை அறிந்திருக்கின்றோமோ மற்றும் தெரிந்து வைத்திருக்கின்றோமோ அதை தான் நாம் பிறருக்கும் எடுத்துரைக்க இயலும். நமது உள்ளம் தவறானவற்றை நினைத்து கொண்டிருந்தால், நமது சொற்களும் தவறாகத்தான் அமையும். நமது உள்ளங்கள் தூய்மையான நல்ல சிந்தனைகளை விதைத்திருந்தால் நமது சொற்களும் நன்றாகத்தான் அமையும். இதுதான் வாழ்வின் விதி ஏனென்றால் மா மரத்தில் பலாப்பழம் காய்ப்பதுமில்லை, பலா மரத்தில் மாம்பழம் காய்ப்பதுமில்லை. இதைத்தான் இன்றைய முதல் வாசகம் "கனி, மரத்தின் கண்காணிப்பைக் காட்டுகின்றது; சொல், மனிதரின் உள்ளப் பண்பாட்டைக் காட்டுகின்றது" (சீராக் 27:6) என எடுத்துரைக்கிறது.
பழைய ஏற்பாட்டில் ஆண்டவர் மோயீசன் வழியாக எகிப்தில் அடிமையாக இருந்த இஸ்ராயேல் மக்களை மீட்க முயலுகின்றார். மோயீசன் பார்வோன் மன்னன் முன் இதை எடுத்துரைத்த போதும், இறைவன் பத்து பெரும் துன்பங்களை உண்டாக்கிய போதும் பார்வோனின் மனம் அதாவது உள்ளம் கடினப்படுத்தப்படுகிறது மற்றும் இறுகி போக செய்யப்படுகிறது எனவேதான் பார்வோன் மன்னன் அடிமையாக இருந்த இஸ்ராயேல் மக்களை அனுப்ப மறுக்கிறான் (விப 7:13, 8:15, 8:19, 8;32, 9:7, 9:12, 9:35 & 10:20). தனது தலைமகனின் இறப்புக்கு பிறகு அவனது உள்ளம் இலகியதால் மக்களை அனுப்புகிறான். ஆனால், மீண்டும் அவனுடைய மனமானது இறுகி விடசெய்யப்படுகிறது. செங்கடலை கடக்க செல்லுமுன் தன்னுடைய படைகளை அனுப்புகிறான் (விப 14:8). இங்கு இஸ்ராயேல் மக்களை பார்வோன் மன்னன் அனுப்புவதற்கும் மற்றும் அனுப்ப மறுப்பதற்கும் அவனுடைய உள்ளம் தான் காரணமாக அமைகின்றது. வாழ்வில் நாம் எடுக்கும் ஒவ்வொரு முடிவுகளுக்கும் நமது உள்ளம் தான் காரணமாக அமைகின்றது. நம்முடைய உள்ளத்தை சீர்படுத்தினால் நம்முடைய வாழ்வு நலமாக அமையும்.
இதைத்தான் நற்செய்தியும், நல்ல மரம் நல்ல கனி தரும், நச்சு மரம் கெட்ட கனியே தரும் என கூறுகிறது. இதை வள்ளுவரும் ''பயன்மரம் உள்ர்ப் பழுத்தற்றால்...'' எனத் தொடங்கும் குறளும் (216), ''நச்சு மரம் பழுத்தற்று...'' என முடியும் குறளும் (1008) இங்கு நல்ல மரம்; பயனுள்ள கனிகளைத் தருகின்ற மரம் - பயன்மரம் எனவும், கெட்ட மரம்; உண்ணத் தகாத நச்சுக் கனிகளைத் தருகின்ற மரம் - நச்சு மரம் என்னும் வேறுபாட்டை உறுதிப்படுத்துகின்றார். கனியிலிருந்து மரத்தை அறியலாம் என்பது உண்மை என்றால், மனிதர் வாயிலிருந்து பிறக்கின்ற சொற்கள், அவர்கள் புரிகின்ற செயல்கள் ஆகியவற்றிலிருந்து அம்மனிதர் எப்பண்புடையவர் என்பதை அறியலாம் என இயேசு உணர்த்துகிறார். பேசும் திறன் அதாவது தகவல் பரிமாற்றம் இருபத்தொன்றாம் நூற்றாண்டின் மிக முக்கியமான வாழ்வியல் கோட்பாடு. நமது வார்த்தைகள் தான் வாழ்வை தீர்மானிக்கின்றது என்று கூறலாம். உளவியலில் பேசும் திறனிற்கு மூன்று முக்கியமான காரணிகள் தேவை என்று கூறப்படுகிறது.
1. சூழ்நிலையை புரிந்து கொள்ளுதல்: அதாவது எங்கு போய் பேசுகின்றோம்? அங்குள்ள சூழல் என்ன என்பதை அறிந்து கொள்ளுதல்.
2.பேசும் நபரை அறிந்து பேசுதல்: அதாவது யாரிடம் பேசுகிறோம்? அவர்களின் எதிர்பார்ப்புகள் என்ன என்பதை உணர்தல்.
3.எண்ணங்களை சீராக்குதல்: அதாவது எதை பேச வேண்டுமோ அதை உள்ளத்தில் சிந்தித்து பேசுதல்.
இவை மூன்றுக்கும் அடித்தளமாக கூறப்படுவது நமது எண்ணங்களை சீராக்குதல். நாம் பேச போவதை நம்முடைய உள்ளத்திலே இருத்தி அவை சரியானதா? அல்லது தவறானதா? என்பதை சிந்தித்து பேசுதல் ஏனென்றால் நம் உள்ளத்தின் நிறைவை வாய் பேசுகிறது. இதை வள்ளுவரும்,
இவை மூன்றுக்கும் அடித்தளமாக கூறப்படுவது நமது எண்ணங்களை சீராக்குதல். நாம் பேச போவதை நம்முடைய உள்ளத்திலே இருத்தி அவை சரியானதா? அல்லது தவறானதா? என்பதை சிந்தித்து பேசுதல் ஏனென்றால் நம் உள்ளத்தின் நிறைவை வாய் பேசுகிறது. இதை வள்ளுவரும்,
அடுத்தது காட்டும் பளிங்குபோல் நெஞ்சம்
கடுத்தது காட்டும் முகம் (706)
என தனக்கு அடுத்து இருக்கும் பொருளைப் பளிங்கு காட்டுவதுபோல , ஒருவன் மனத்தில் இருப்பதை அவனது முகம் காட்டி விடும் என்கிறார். நமது கிறிஸ்தவ வாழ்விலும் இறை பிரசன்னம் உள்ளத்தில் நிறைந்திருக்காவிட்டால், நாவினால் இறைவனை பற்றி எடுத்துரைக்கவும் இயலாது மற்றும் அவர் காட்டும் வழியில் வாழவும் முடியாது. நமது உள்ளத்தில் இறைவனை விதைப்பவர்களாக மாறுவோம். இன்று நமது குடும்பங்களிலும் பெற்றோர்களாகிய நாம் எதை குழந்தைகளின் உள்ளத்தில் விதைக்கிறோம் என்று சிந்தித்துப் பார்ப்போம். இன்று நாம் எதை நினைக்கிறோமோ அதுவாகவே நாளை அவர்கள் மாறுவார்கள். 'சட்டியில் இருப்பதுதான் அகப்பையில் வரும்' என்னும் நாட்டுப்புற வழக்கிற்கு ஏற்றவாறு உள்ளத்தில் இருப்பதுதான் வாய்பேசும் மற்றும் வாழ்வாக மாறும் என்பதை உணர்வோம். நமது மற்றும் குழந்தைகளின் உள்ளங்களையும் தூய்மையாக்குவோம், நல்ல சிந்தனைகளை விதைப்போம், நமக்கான புது வாழ்வை அமைப்போம். இறைவன் நம்மை ஆசீர்வதிப்பார்.
அன்புடன்:-
அருட்பணி. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF
காணொளியில்/ஆடியோவில் காண...