🌱விவிலிய விதைகள்🌱
பொதுக்காலம் 28-ஆம் ஞாயிறு
தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை
திரும்பி வருவோம்...
சில நாட்களுக்கு முன்பு பாலைநிலத்தில் பரிதவித்து வாழ்ந்த ஒரு பறவையின் கதையைக் வாசித்தேன். அப்பறவை பாலைவனத்தின் வெப்பத்தால் தன் உடலிறகுகள் அனைத்தையும் இழந்து உண்ணவும், பருகவும் எதுவுமின்றி தவித்துக் கொண்டிருந்தது. தங்குவதற்கு ஒரு கூடு கூட இன்றி தன் வாழ்வை சபித்த வண்ணம் அல்லும் பகலும் வாழ்ந்து வந்தது. ஒரு நாள் ஒரு வானத்தூதர் அப்பாலை நிலத்தை கடந்து செல்வதைக் கண்ட அப்பறவை அவரிடம், "எங்கு செல்கிறீர்கள்" என்று கேட்டது. "இறைவனைச் சந்திக்க செல்கின்றேன்" என்று அவரும் பதில் கூறினார். உடனே அப்பறவை, "என்று என் துன்பங்கள் முடிவுறும் என்று இறைவனைக் கேட்டு சொல்லுங்கள்" என்று வானத்தூதரைக் கேட்டது. "கண்டிப்பாக கேட்டுச் சொல்கிறேன்" என்று வானத்தூதர் கூறிச் சென்றார். இறைவனை அடைத்த அத்தூதர் இறைவனிடம் அப்பறவையின் பரிதாப நிலையை விளக்கிக் கூறி எப்பொழுது அதன் துன்பம் முடிவுறும் என்று கேட்டார். "அப்பறவை அதன் இறுதி நாள் வரை இத்துன்பத்தை அனுபவித்தாக வேண்டும். அதுவரை அப்பறவைக்கு எவ்வித இன்பமும் இல்லை" என்று இறைவன் பதில் கூறினார். இதைக்கேட்டால் ஏற்கனவே சோர்வுற்றிருக்கும் அப்பறவை மேலும் மனமொடிந்து போய் விடுமே என்றெண்ணிய வானத்தூதர், "இதற்கொரு நல்ல தீர்வைக் கூறுங்கள்" என்று இறைவனைப் பணிந்து வேண்டினார். இறைவன் மனமிரங்கி ஒரு ஜெபத்தைத் திரும்பத் திரும்ப கூறினால் நன்மை விளையும் என்று சொல்லி அந்த ஜெபத்தையும் கற்பித்தார். 'இறைவா, நீர் அளித்துள்ள அனைத்திற்கும் நன்றி' என்பதுவே அந்த ஜெபம். இறைவன் கற்பித்த மந்திரத்தை வானத்தூதரும் அப்பறவைக்கு கூறிச் சென்று விட்டார். ஏழு நாட்களுக்குப் பின் அந்த வானத்தூதர் அப்பாலை நிலத்தைக் கடந்து சென்ற போது அந்த பறவை மிகுத்த ஆனந்ததுடன் இருப்பதைக் கண்டார். அதன் உடலிறகுகள் முளைத்திருந்தன. அப்பாலை நிலத்தில் ஒரு சிறு செடி முளைத்திருந்தது. ஒரு சிறிய நீர்நிலையும் அங்கு இருந்தது. ஆனந்ததுடன் அங்குமிங்கும் மகிழ்வுடன் அப்பறவை அலைந்து திரிந்து கொண்டிருந்தது. வானத்தூதருக்கோ மகா ஆச்சர்யம். இதன் வாழ்வின் இறுதி வரை இன்பமே இல்லையென இறைவன் கூறினாரே!! இன்றெப்படி இது சாத்தியமென எண்ணி அதே கேள்வியுடன் இறைவனைப் பார்க்கச் சென்றார். இறைவனிடம் கேள்வியைக் கேட்ட போது அவர் கூறிய பதில் இதுவே: "ஆம். வாழ்வின் இறுதி நாள் வரை அப்பறவைக்கு எவ்வித மகிழ்வும் இல்லையென்ற நிலை இருந்தது உண்மைதான். ஆனால் 'இறைவா, நீர் அளித்த அனைத்திற்கும் நன்றி' என்ற ஜெபத்தை அப்பறவை எல்லா சூழலிலும் மாறி மாறி ஜெபித்ததால் நிலைமை மாறியது. பாலையின் சுடுமணலில் விழுந்த போது நன்றி சொன்னது. வெப்பத்தில் வருந்தி பறக்க முடியாது தவித்த போதும் நன்றி சொன்னது. சூழல் எதுவாயினும் நன்றி சொன்னது. எனவே வாழ்வின் இறுதி வரை பெற வேண்டிய துன்பம் கரைந்து மறைந்தது" என்று இறைவன் பதில் கூறினார். வானத்தூதரின் வழியாக வந்த இறைவனின் வார்த்தையை ஏற்று அதை நாள்தோறும் ஜெபித்ததால் இப்பறவை தன் துன்பத்திலிருந்து விடுதலை அடைந்தது. திரும்பி தன் பழைய நிலையை பெற்றது. கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் ஒவ்வொருவரும் இறைவார்த்தையைக் கேட்டு, அதன்படி நடந்து மற்றும் ஒவ்வொரு நாளும் இறைவனிடம் ஜெபித்து, நமது பழைய பாவ நிலையிலிருந்து திருந்தி - திரும்பி இறைவனை நோக்கி வர பொதுக் காலத்தின் 28-ஆம் ஞாயிறு இறைவார்த்தை வழிபாடு நமக்கு அழைப்பு தருகிறது.
இன்றைய நற்செய்தி வாசகத்தில் இயேசுவிடம் வந்த பத்து தொழு நோயாளிகள் நலம் பெற்றதற்கு இரண்டு காரணங்களை நாம் கூற முடியும்.
பத்து தொழுநோயாளிகளும் இயேசுவிடம் வந்து "ஐயா! இயேசுவே, எங்களுக்கு இரங்கும்" என்று ஜெபிக்கிறார்கள். இந்த ஆழமான ஜெப உணர்வே, தொழுநோயிலிருந்து இவர்கள் விடுதலை பெறுவதற்கு முதல் காரணமாகவும் மற்றும் அடித்தளமாகவும் அமைகின்றது.
2. இறைவார்த்தையின்படி செயல்பட்டார்கள்
பத்து தொழுநோயாளிகளும் இயேசுவிடம் ஜெபித்தது மட்டுமல்லாது அவரது வார்த்தைகளை கேட்டு அதன்படி செயல்பட்டார்கள். "நீங்கள் போய் உங்களை குருக்களிடம் காண்பியுங்கள்" என்ற இயேசுவின் வார்த்தையை கேட்டு அதை நிறைவேற்றினார்கள். இன்றைய முதல் வாசகத்திலும் அடியவரது வழியாக வந்த இறைவார்த்தையை கேட்டு அதன்படி நடந்த நாமான் குணமடைந்தார்.
"ஜெபமே வாழ்வு" மற்றும் "இறைவார்த்தையைக் கேட்டு அதைக் கடைப்பிடிப்போர் இன்னும் அதிகம் பேறுபெற்றோர்" (லூக் 11:28) என்னும் வரிகளுக்கேற்ப இறையாசீரையும், வல்லமையும் பெற்றுக் கொள்வதற்கு ஜெபத்தையும் மற்றும் இறைவார்த்தையையும் நமது வாழ்வாக மாற்ற வேண்டும். இந்த இரு கருவிகளும் தொலைந்து போன நம் வாழ்விலிருந்து, நம்மை, இறைவனை நோக்கி திரும்பி வர வைக்கும். கதையில் வருகின்ற பறவையும், முதல் வாசகத்தில் வாசிக்க கேட்ட நாமானும் மற்றும் நற்செய்தியில் பார்க்கின்ற தொழு நோயாளிகளும் இவ்விரண்டையும் தங்களது வாழ்வாக்கினார்கள். இதனால் இவர்கள் எண்ணற்ற பலனை அடைந்தார்கள். குறிப்பாக, பத்து தொழுநோயாளிகளுள் ஒருவன் மட்டும் இறைவனை நோக்கி திரும்பி வருகின்றான். ஜெபத்தையும் மற்றும் இறைவார்த்தையையும் நாம் வாழ்வாக்கினாலும் அந்த ஒரு தொழுநோயாளியை போல மீண்டும் இறைவனை நோக்கி வருபவர்களாக மாறுவோம். இறைவனை நோக்கி திரும்பி வர வேண்டும் என்ற அந்த ஒருவனின் எண்ணம், அவனை எண்ணற்ற குணங்களில் வளர்த்தது.
இன்றைய நற்செய்தியில் பத்து தொழுநோயாளிகளுள் "ஒருவர் தம் பிணி தீர்ந்திருப்பதைக் கண்டு உரத்த குரலில் கடவுளைப் போற்றிப் புகழ்ந்துகொண்டே இயேசுவிடம் திரும்பி வந்தார்." இயேசுவிடம் திரும்பி வரவேண்டும் என்று ஒரு உணர்வு நம்மிடைய ஏற்படுகின்ற பொழுது நம்முடைய உள்ளங்கள், இறைவனை புகழ்கின்ற உள்ளஙகளாக மாறும் என்பதற்கு இம்மனிதர் ஒரு சாட்சி.
2. நன்றியுணர்வோடு...
அம்மனிதர் ஆண்டவரை நோக்கி திரும்பி வந்தது மட்டுமல்லாது, அவரை போற்றிப் புகழ்ந்து வந்து "அவருக்கு நன்றி செலுத்தினார்."
அன்றே மறப்பது நன்று'
என்னும் வள்ளுவரின் குரலுக்கு ஏற்ப நன்றி உணர்வோடு நாம் வாழ்கின்றோம் என்பதன் அடையாளம் தான் இறைவனை நோக்கி திரும்பி வருகின்ற உணர்வு. இன்று நாமும் இறைவன் செய்த அனைத்து நன்மைகளுக்கும் அவர் பால் நன்றி உணர்வோடு, அவரை நோக்கி மீண்டும் வருவோம்.
3. தாழ்ச்சியோடு...
இறைவனை நோக்கி மீண்டும் வந்த மனிதர் சாதாரணமாக நன்றியை கூறாது, அவருடைய காலில் முகங்குப்புற விழுந்து நன்றி செலுத்துகிறார். இது அவர் நன்றியுணர்வோடு தன்னில் தாழ்ச்சியையும் கொண்டிருக்கின்றார் என்பதை எடுத்துரைக்கின்றது. இறைவனை நோக்கி நாம் வருகின்ற பொழுதெல்லாம், இறைவன் நம் வாழ்விற்கான குணங்களையும் மற்றும் கொடைகளையும் கொடுத்துக் கொண்டே இருக்கின்றார் என்பதன் அடையாளம் தான் இது. தாழ்ச்சி இன்றைக்கு ஒவ்வொரு மனிதருக்கும் அடிப்படையாக தேவைப்படுகின்ற ஒரு நற்குணம், அதை நமது வாழ்வாக்க முயலுவோம்.
4. நம்பிக்கையோடு...
“எழுந்து செல்லும், உமது நம்பிக்கை உமக்கு நலமளித்தது” என்னும் இயேசுவின் வார்த்தைகள் அம்மனிதர் கொண்டிருந்த இறை நம்பிக்கையை எடுத்துரைக்கின்றது. நாம் கொண்டிருக்கின்ற நமது நம்பிக்கை தான் நம்மை நமது இலக்குகளில் வெற்றி அடைய செய்யும் இறைவனை நோக்கி அழைத்துச் செல்லும் என்பதை நாம் இம்மனிதரின் வாழ்விலிருந்து உணர்ந்து கொள்ளலாம். கிறிஸ்தவர்களாகிய நாமும் நமது கிறிஸ்தவ பயணத்தில் இறை நம்பிக்கை என்னும் படகில் பயணித்தால் நம் வாழ்வு பயணம் மகிழ்வாக அமையும்.
5. சாட்சிய உணர்வோடு...
"கடவுளைப் போற்றிப் புகழ அன்னியராகிய உம்மைத் தவிர வேறு எவரும் திரும்பிவரக் காணோமே!" என்னும் இயேசுவின் வார்த்தைகள் இம்மனிதர் ஒரு சமாரியனாக இருந்தாலும் தான் பெற்ற பலனுக்கு நன்றி கூற வேண்டும் மற்றும் இறை நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தி அவருக்கு சாட்சியம் பகிர வேண்டும் என்ற ஒரு உணர்வு கொண்டிருந்ததை காட்டுகிறது. கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் ஒவ்வொருவரும் கிறிஸ்துவுக்கு சாட்சியம் பகர அழைப்பு பெறுகின்றோம். அவரிடம் திரும்பி வருவது என்பது நமது சாட்சிய வாழ்வை எடுத்துரைப்பதாக அமைகின்றது.
இயேசுவிடமும் மற்றும் இறைவனின் அடியாரிடமும் திரும்பி வந்த தொழுநோயால் குணமடைந்த அந்த நபரும் மற்றும் நாமானும், இன்றைக்கு நாமும் இறைவனை நோக்கி திரும்பி வர வேண்டும் என்பதற்கு எடுத்துக்காட்டாக அமைகிறார்கள். இறைவனை நோக்கி நாம் திரும்பி வருகின்ற போது நாமும் இவர்கள் பெற்ற அதே குணங்களில் வளர்வோம். தாழ்ச்சியோடு இயேசுவின் மீது நம்பிக்கை கொண்டவர்களாக, அவரை போற்றி புகழ்ந்து நன்றியுணர்வோடு அவருக்கு சாட்சியம் பகர்பவர்களாக மாறுவோம். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பார்.
அன்புடன்:-
Fr. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF
.png)