- அன்னையின்

  விண்ணேற்பு பெருவிழா - 

சுதந்திர தின விழா 

 15-08-2021

 சுதந்திரம் கண்ட இந்திய தாயும்

  சுதந்திரம் தந்த இறைவனின் தாயும்

 இறை இயேசுவில் இனியவர்களே!

      சுதந்திர காற்றை சுவாசிக்கும் ஒவ்வொரு இந்தியனுக்கும், இது ஒரு மகிழ்ச்சியான நாள், ஏனென்றால் இந்திய தாய் கண்ட சுதந்திர தினவிழாவை மகிழ்வோடு கொண்டாடுகின்றோம். 

          இந்திய கிறிஸ்தவர்களுக்கு இன்று இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சிதான். இந்திய தாய் கண்ட சுதந்திர தினத்தன்று இறைவனின் தாய்

தந்த சுதந்திரத்தை நினைவு கூறுகின்றோம். இறைத் தாயின் விண்ணேற்பு பெருவிழாவை கொண்டாடுகின்றோம்.

 200 ஆண்டு ஆங்கிலேயே ஆதிக்கமும், இந்திய அடிமைத்தனமும் முடிவுக்கு வந்து இந்திய தாய் கண்ட சுதந்திர தினம் தான் இந்த ஆகஸ்ட்-15 ஆம் நாள். இந்திய தாய்க்கு சுதந்திரம் தந்து, சுதந்திர காற்றை சுவாசிக்க செய்த நம் நாட்டு தியாகிகளுக்கு  தலை வணங்குவோம்.

தன் அடிமை கல்லறையை உடைத்தெறிந்து விடுதலை தாயாய் திகழும் இந்திய தாயின் சுதந்திர தினத்தில், தன் மகனோடு சேர்ந்து சாவை வென்று வெற்றியின் தாயாம் இறைவனின் தாய் தன் ஆன்மாவோடும், உடலோடும் விண்ணகத்திற்கு சென்ற விசுவாச பிரகடனத்தை (நம்பிக்கை கோட்பாட்டை)  பெரு விழாவாக கொண்டாடுகின்றோம்.

“அன்னை மரியாளின் விண்ணேற்றம் மறுக்க முடியாத உண்மை.” என்னும் லிவியுஸ் அவர்களின் கூற்றுக்கு ஏற்ப அன்னை மரியாளின் விண்ணேற்றம் நம் விசுவாசமாக மற்றும் மாபெரும் விழாவாக எப்படி மாறியது என்பதை தியானிப்போம்.

   தொடக்க திருச்சபையில் கிறிஸ்தவர்கள் அன்னையின் மறைவை புனிதமாக கருதினர். பல நாடுகளில்  அன்னையின் மறைவை விழாவாக கொண்டாடினர்.  6-ஆம் நூற்றாண்டில் கீழைத் திருச்சபை மரியாவின் இறப்பை மரியா ஆண்டவரிடம் இளைப்பாறிய நாளாக கருதி கொண்டாடினர். 7-ஆம் நூற்றாண்டில் அன்னையின் இறப்பு உரோமை புனிதர்கள் பட்டியலில் இடம் பெற்றது. கிரேக்க திரு அவையில்  அன்னையின் இந்த விழா  ஐனவரி-18 தேதியில் கொண்டாடப்பட்டது. அதன் பிறகு சிரியாவில் ஆகஸட் மாதம் கோடை காலமாக இருந்ததால் அம்மாதத்தில் இவ்விழா கொண்டாடப்பட்டது. கிபி 580-ல் பிரான்ஸ் நாட்டில் ஜனவரி மாதம் அன்னையின் பெயரால் பெரிய விழாவாக கொண்டாடப்பட்டதாக   ரூர்ஸ் நகர் புனித கிரகோரியார் குறிப்பிடுகிறார். கிபி 690-ல் இங்கிலாந்து நாட்டில் ஆகஸ்ட் மாதம்  அன்னையின் விண்ணகப் பிறப்பு விழா கொண்டாடப்பட்டதாக தூய ஆல்டெம் குறிப்பிடுகிறார். 7-ஆம் நூற்றாண்டில் மேற்கு ஐரோப்பாவிலும் மரியாவின் விண்ணக பிறப்பு கொண்டாடப்பட்டது.

                  582-602-வரை உள்ள காலத்தில் வாழ்ந்த பேரரசர் மௌரியுஸ் ஆகஸ்ட் 15-ம் தேதி விண்ணேற்பு பெருவிழாவை கொண்டாட அழைப்பு விடுத்தார். முதல் வத்திக்கான் சங்கத்தில் 200-க்கும் மேற்பட்ட ஆயர்கள் அன்னை மரியாள் உடலோடும் ஆன்மாவோடும் விண்ணகத்திற்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டதை நம்பிக்கை கோட்பாடாக அறிவிக்க கேட்டுக் கொண்டனர். 1922-ல்  திருத்தந்தை 11-ஆம் பயஸ்  பிரான்ஸ் நாட்டை விண்ணேற்பு அன்னையின் பாதுகாவலில் அர்ப்பணித்தார். 1945-ல் திருத்தந்தை 12-ஆம் பயஸ் உலக ஆயர்களுக்கு (மடல்) சுற்றறிக்கை ஒன்றை அனுப்பினார். அதில் அன்னை  மரியாள் உடலோடும் ஆன்மாவோடும் விண்ணேற்பு அடைந்ததை நம்பிக்கை கோட்பாடாக அறிவிக்க உம் ஞானத்திற்கும், விவேகத்திற்கும் ஏற்ப  விரும்புகிறீர்களா? என்னும் கேள்வியினை கேட்டார். அதற்கு 98% "ஆம்" என்று ஒப்புதல் அளித்தனர். எனவே  1950-ல் நவம்பர் 1-ம் தேதி அன்னை மரியாள் ஆன்மாவோடும் உடலோடும் விண்ணகத்திற்கு எடுத்து செல்லப்பட்டத்தை திருஅவையின் நம்பிக்கை கோட்பாடாக பிரகடனப்படுத்தினார். 

நம் சுதந்திர தாய் ஆன்மாவோடும் உடலோடும் விண்ணகத்திற்கு எடுத்து செல்லப்பட்டாள் என்னும் விசுவாச மறையுண்மையை பெருவிழாவாக கொண்டாடும் இந்நாளில் அன்னை மரியாளாம் நம் சுதந்திர தாய் தந்த சுதந்திரத்தை இரண்டு நிலைகளில் தியானிக்கலாம்.

1. மண்ணக சுதந்திரம்:

        தன் உதிரத்தில் கிறிஸ்து என்னும் இயேசுவை சுமந்து, இறை மீட்பு திட்டத்துக்காய் பல சிலுவைகளை வாழ்வில் சுமந்து, இந்த மண்ணக சுதந்திரத்தை நமக்கு தந்திருக்கிறாள். முதல் பெற்றோரின் பாவத்துக்கான விளைவு சாவு, துன்பம், வேதனை, பகை, மற்றும் பிளவுகள். “உன் மகப்பேற்றின் வேதனையை மிகுதியாக்குவேன்.” (தொ.நூல் 3:16) “ உன் வாழ்நாளெல்லாம் வருந்தி அதன் பயனை உழைத்து உண்பாய்.” (தொ.நூ3:17-18) என்னும் இறைவனின் வார்த்தைகள் பாவத்தின் விளைவாய் மானிட குலத்துக்கு துன்பத்தை தந்தது. தொ.நூ 4: 8-12-ல் காயின் தன் சகோதரன் ஆபேலை கொல்வது முதல் பாவத்தால் மனித உறவில் பிளவை ஏற்படுத்தியதை காட்டுகிறது. தொ.நூ 11: 7-8-ல் பாபேல் கோபுர நிகழ்வு, முதல் பாவத்தால் மொழி பிளவு உருவானத்தை காட்டுகிறது. தொடர்ந்து மீட்பின் வரலாறு முழுவதும் துன்பமும், வேதனையும் இஸ்ரயேல் மக்களை சூழ்ந்து கொண்டதை பார்க்கின்றோம்.

            முதல் பாவத்தின் விளைவாய் மீட்பின் வரலாற்றில் நிறைந்த துன்பம், பாவம், வேதனை, பிளவு, சாவு அனைத்தும் நம் சுதந்திர தாயின் “ஆம்” –என்னும் வார்த்தையாளும் இறைமகனை கருவிலும் வாழ்விலும் சுமந்ததாளும் மடிந்து போகிறது. மண்ணக சுதந்திரம் உருவாகிறது.

2. விண்ணக சுதந்திரம்

                    பழைய ஏற்பாட்டில் ஒரு பெண் பாவத்தின் காரணமானாள். புதிய ஏற்பாட்டில் மறு பெண் பாவத்திலிருந்து விடுதலையளிக்க காரணமானாள் தனி வரம் பெற்று, அமல உற்பவியாய் வாழ்ந்து, மண்ணக சுதந்திரம் தந்தது மட்டுமல்லாது உடலோடும், ஆன்மாவோடும் விண்ணகத்துக்கு எடுத்து செல்லப்பட்டு  விண்ணக வாழ்வு இருக்கிறது என்பதை வெளிப்படுத்தி விண்ணக சுதந்திரத்தையும் தருகிறாள் நம் சுதந்திர தாய். பாவ அடிமையிலிருந்து நம்மை மீட்க சுதந்திர பறவையாக மகிழ்வோடு வாழ இறைவன் வரைந்த அழகின் மற்றும் ஆவியின் ஓவியம் நம் அன்னை மரியாள்.                 

         இந்திய தாயும், இறைவனின் தாயும் கொடுத்த சுதந்திர காற்றை நாம் எப்படி பயன்படுத்துகிறோம்? என் வார்த்தையும், செயலும், வாழ்வும் என் சுதந்திரத்தை உருவாக்கும்….சுதந்திர காற்றை சுவாசிக்க….. இந்திய தாயும், இறைவனின் தாயும் தந்த சுதந்திரத்தை நம் வாழ்வின் வார்த்தையிலும், செயலிலும் காட்டுவோம், சுதந்திர காற்றை சுவாசிப்போம். இறைவழி நடப்போம். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசிர்வதிப்பார்.

- அருட்பணி. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

🌱விவிலிய விதைகள்🌱 - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக் காலம் 19-ஆம் வாரம் - ( ஆண்டு- B)- 08-08-2021- ஞாயிற்றுக்கிழமை

                           🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக் காலம் 19-ஆம் வாரம்

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

ஞாயிற்றுக்கிழமை

நற்செய்தி:- யோவான் 6: 41-51

வாழ்வு தரும் உணவின் வெளிப்பாடுகள்

உயிர் வாழ உணவு தேவை, உணவு மனிதனின் அடிப்படைத் தேவை மற்றும் உணவு தான் வாழ்வின் ஆதாரம் என உணவுக்காக, உணவின் வழியாக தான் வாழ்வதற்காக தன் வாழ்வின் பெரும்பகுதியை செலவழித்துக் கொண்டிருக்கின்றான் மனிதன். வெறும் நம் உடலை வாழவைக்கும் உணவுக்காகவே இத்தகைய போராட்டம் என்றால், நம் உள்ளத்தை வாழ வைத்து நிலைவாழ்வு கொடுக்கும் வாழ்வு தரும் உணவுக்கு நாம் எத்தகைய முயற்சி எடுக்க வேண்டும் என்பதை எடுத்துரைக்கிறது இன்றைய இறைவார்த்தை வழிபாடு. இயேசு இன்றைய நற்செய்தியில் தன்னையே வாழ்வு தரும் உணவாக வெளிப்படுத்துகின்றார். இயேசுவின் இவ்வார்த்தையை கேட்டு மக்கள் முணுமுணுத்தாலும், இயேசு இன்னும் ஆழமாக தன்னை வாழ்வு தரும் உணவு என்றும், இவ்வுணவை நம்புவோர் வாழ்வு பெறுவர் என்றும் எடுத்துரைக்கின்றார். இயேசுவே வாழ்வு தரும் உணவு என திருவிவிலியம் நான்கு அடையாளங்களை காட்டுகிறது.

1. இறைவார்த்தை

திருவிவிலியத்தில் பல்வேறு பகுதிகளில் இறைமகன் இயேசுவை வார்த்தையாகவும், அந்த வார்த்தையே வாழ்வு என்பதையும் நமக்கு விளக்குகிறது. "அவர் உங்களை எளியவராக்கினார். உங்களுக்குப் பசியைத் தந்தார். ஆனால், மனிதர் அப்பத்தினால் மட்டுமன்று, மாறாக, கடவுளின் வாய்ச்சொல் ஒவ்வொன்றாலும் உயிர்வாழ்கின்றார் என்று நீங்கள் தெரிந்துகொள்ளுமாறு, நீங்களும் உங்கள் மூதாதையரும் அறிந்திராத மன்னாவினால் உங்களை உண்பித்தார்." (இணைச் சட்டம் 8:3) என பழைய ஏற்பாடு இறைவனின் வார்த்தை நமக்கு வாழ்வு தரும் என்பதை சுட்டிக்காட்டுகிறது. இதைத்தான் இறைமகன் இயேசு கிறிஸ்து சாத்தானால் சோதிக்கப்பட்ட போதுகூட“⦃‘மனிதர் அப்பத்தினால் மட்டுமல்ல, மாறாக, கடவுளின் வாய்ச்சொல் ஒவ்வொன்றாலும் வாழ்வர்’⦄ என மறைநூலில் எழுதியுள்ளதே” (மத்தேயு 4:4) என்றார். இயேசுவே இறைவாக்கு, அவ்வாக்கு நம் அனைவருக்கும் வாழ்வு தரும் என்பதை "தொடக்கத்தில் வாக்கு இருந்தது; அவ்வாக்கு கடவுளோடு இருந்தது; அவ்வாக்கு கடவுளாயும் இருந்தது. வாக்கு என்னும் அவரே தொடக்கத்தில் கடவுளோடு இருந்தார். அனைத்தும் அவரால் உண்டாயின; உண்டானது எதுவும் அவரால் அன்றி உண்டாகவில்லை. அவரிடம் வாழ்வு இருந்தது; அவ்வாழ்வு மனிதருக்கு ஒளியாய் இருந்தது." (யோவான் 1:1-4) என்னும் இறைவார்த்தை நமக்கு சுட்டிக் காட்டுகிறது. ஆக இயேசு தன்னை வாழ்வு தரும் உணவு என காட்டுவதை இறைவார்த்தை என்னும் அடையாளத்தால் நாம் புரிந்து கொள்ளலாம்.

2. பிறப்பு

நாம் ஒவ்வொருவரும் நிலைவாழ்வு பெற வேண்டும் என்பதற்காகவே இறைவன் தன் ஒரே மகனான இயேசுவை இவ்வுலகிற்கு உணவாக அனுப்பி இருக்கின்றார். "தம் ஒரே மகன் மீது நம்பிக்கை கொள்ளும் எவரும் அழியாமல் நிலைவாழ்வு பெறும் பொருட்டு அந்த மகனையே அளிக்கும் அளவுக்குக் கடவுள் உலகின்மேல் அன்பு கூர்ந்தார்." (யோவான் 3:16) இயேசு பிறந்த பொழுது அவரை மாடுகள் உணவு உண்ணும் தீவன தொட்டியில் கிடத்தி இருந்ததும், ரொட்டிகளின் பிறப்பிடமாம் பெத்லகேமில் இயேசு பிறந்ததும் இவர் நம் ஒவ்வொருவருக்கும் வாழ்வு தரும் உணவாக வந்திருக்கிறார் என்பதைக் காட்டுகின்றது. ஆக இயேசுவின் பிறப்பு அவர் வாழ்வு தரும் உணவு என்பதன் அடையாளமாக அமைகிறது.

3. இறப்பு

இயேசுவின் பிறப்பை போல அவருடைய இறப்பும் அவர் வாழ்வு தருகின்ற உணவு என்பதை நமக்கு காட்டுகிறது. இயேசு சிலுவையில் தன்னுயிரை முழுமையாக அர்ப்பணித்து நம் ஒவ்வொருவரது பாவங்களிலிருந்து புது வாழ்வு தரும் உணவாக மாறுகின்றார். "சிலுவையின்மீது தம் உடலில் நம் பாவங்களை அவரே சுமந்தார். நாம் பாவங்களுக்கு இறந்து, நீதிக்காக வாழ்வதற்கே இவ்வாறு செய்தார். அவர்தம் காயங்களால் நீங்கள் குணமடைந்துள்ளீர்கள்."

(1 பேதுரு 2:24) என்னும் இறைவார்த்தையின் அடித்தளத்தில் நாம் நீதிக்காக வாழும் பொருட்டு அவர் தன்னை சிலுவையில் அர்ப்பணித்தார் என்பதை அறிகிறோம். ஆக இயேசுவின் இறப்பும் அவர் அவர் வாழ்வு தருபவர் என்பதை காட்டும் ஓர் அடையாளம்.

4. நற்கருணை

"நானே வாழ்வு தரும் உணவு" என இயேசு கூறியதன் முழுமை, அவர் தன்னையே முழுவதுமாக அர்ப்பணித்த நற்கருணையில் நாம் உணர்கின்றோம்.

இயேசுவின் வார்த்தைக்கு இணங்க இன்று நற்கருணை பலருக்கும் வாழ்வு கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது. இந்த திருவருட்சாதனத்தில் ஒவ்வொரு நாளும் இயேசுவை உட்கொள்ளுகின்ற நாம் நிலைவாழ்வுக்கு நம்மை தயார் செய்து கொண்டிருக்கின்றோம். இறைவார்த்தை, இயேசுவின் பிறப்பு, இறப்பு மற்றும் நற்கருணை என இவை நான்கும் இயேசுவே வாழ்வு தரும் உணவு என்பதை நிரூபித்துக் காட்டும் அடையாளங்கள் ஆகும். எனவே இயேசுவே வாழ்வு தரும் உணவு என்பதை நம்முடைய வாழ்க்கையில் நாம் உணர்வோம்.

இயேசு என்னும் வாழ்வு தரும் உணவு நமது வாழ்வுக்கு காட்டும் நான்கு வெளிப்பாடுகள்:

1. பாதுகாப்பு

ஒருவர் நமக்கு உணவு கொடுக்கின்றார் என்றால், அவர் நம்மை பாதுகாக்கிறார் என்று அர்த்தம். அன்று இஸ்ராயேல் மக்களுக்கு பாலைநிலத்தில் உணவு கொடுத்து, உயிர் தந்து வாழ வைத்தார். “இந்தச் சபையினர் அனைவரும் பசியால் மாண்டு போகவோ இப்பாலைநிலத்திற்குள் நீங்கள் எங்களைக் கூட்டிக்கொண்டு வந்திருக்கிறீர்கள்” என்றனர். அப்போது ஆண்டவர் மோசேயை நோக்கி, “இதோ பார்! நான் உங்களுக்காக வானத்திலிருந்து அப்பத்தைப் பொழியப் போகிறேன். மக்கள் வெளியே போய்த் தேவையானதை அன்றன்று சேகரித்துக்கொள்ள வேண்டும்." (விடுதலைப் பயணம் 16:3,4) என்னும் இறை வார்த்தையில் இதை நாம் உணர்கின்றோம். பின்பு தன் ஒரே மகனை இம்மண்ணுலகிற்கு அனுப்பி, நம் ஒவ்வொருவருக்கும் நிலை வாழ்வைத் தருகின்றார். ஆக, இன்றைய இறைவார்த்தை வழிபாடு இயேசுவை வாழ்வு தரும் உணவாக நமக்கு காட்டுகின்றது என்றால், அவர் நம்மை பாதுகாக்கின்றவராக இருக்கின்றார் என்பதை அது வெளிப்படுத்துகிறது.

2. மன்னிப்பு

"இன்று தேவையான உணவை எங்களுக்குத் தாரும். எங்களுக்கு எதிராகக் குற்றம் செய்தோரை நாங்கள் மன்னித்துள்ளதுபோல எங்கள் குற்றங்களை மன்னியும்." (மத்தேயு 6:11,12) என்னும் இயேசு கற்பித்த ஜெபத்திற்கு ஏற்றவாறு, "வாழ்வு தரும் உணவு" என்று இயேசு நம்மைப் பார்த்து கூறுகின்ற பொழுது, அவர் நமக்கு மன்னிப்பு அளிப்பவராக இருக்கின்றார் என்பதை நாம் உணர்கின்றோம்.
"உண்மையில் திருச்சட்டத்தின்படி ஏறக்குறைய எல்லாமே இரத்தத்தினால் தூய்மையாக்கப்படுகின்றன. இரத்தம் சிந்துதல் இன்றி பாவமன்னிப்பு இல்லை." (எபிரேயர் 9:22) இயேசுவின் திருவுடலும், இரத்தமும் நம்முடைய பாவங்களை போக்குகின்ற உணவாகவும் மற்றும் பானமாகவும் இருந்து, மன்னிப்பு அளித்து நமக்கு புதுவாழ்வு தருகிறது.

3. மீட்பு

இயேசுவை ஏற்றுக் கொள்ளுகின்ற பொழுதெல்லாம் நாம் மீட்பு பெறுகின்றோம். இதைத்தான் என்னை நம்புகின்றவர்கள் நிலைவாழ்வு பெறுவீர்கள் என்னும் இறைவார்த்தையில் நாம் உணர்கின்றோம். "நான் பெற்றுக்கொண்டதும் முதன்மையானது எனக் கருதி உங்களிடம் ஒப்படைத்ததும் இதுவே; மறைநூலில் எழுதியுள்ளவாறு கிறிஸ்து நம் பாவங்களுக்காக இறந்து, அடக்கம் செய்யப்பட்டார்." (1 கொரிந்தியர் 15:3,4) நாம் பாவங்களிலிருந்து மீட்புப் பெற வேண்டும் என்பதற்காகவே இயேசு தன்னையே முழுவதுமாக சிலுவையில் அர்ப்பணித்து, நம் ஒவ்வொருவருக்கும் மீட்பு என்னும் வாழ்வு தரும் உணவாக மாறியிருக்கிறார்.

4. இறையாட்சி

“இறையாட்சி விருந்தில் பங்கு பெறுவோர் பேறுபெற்றோர்” (லூக்கா 14:15) என்னும் இறைவார்த்தையின் அடித்தளத்தில் இயேசு நம் ஒவ்வொருவருக்கும் நிலை வாழ்வு தரும் உணவை தருவதன் மூலமாக இறையாட்சி என்னும் விருந்தில் பங்கு கொள்ளவும், இயேசு என்னும் வாழ்வு தரும் உணவை நம்மில் ஏற்றுக்கொள்ளவும் அழைப்பு தருகிறார். இயேசு என்னும் வாழ்வு தரும் உணவு இறைவனின் பாதுகாப்பையும், மன்னிப்பையும், மீட்பையும் மற்றும் அவர் காட்டும் இறையாட்சியையும் நமக்கு வெளிப்படுத்திக் காட்டுகிறது.

இயேசு என்னும் வாழ்வு தரும் உணவை நாம் ஏற்றுக் கொள்கின்ற போது அவர் தருகின்ற பாதுகாப்பையும், மன்னிப்பையும், மீட்பையும் மற்றும் இறையாட்சியையும் நாமும் நம்முடைய வாழ்க்கையில் பெற்றுக் கொள்கிறோம்.

- அருட்பணி. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

🌱விவிலிய விதைகள்🌱 - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக் காலம் 18-ஆம் வாரம் - ( ஆண்டு- B)- 01-08-2021- ஞாயிற்றுக்கிழமை

                             🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக் காலம் 18-ஆம் வாரம்

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

ஞாயிற்றுக்கிழமை

நற்செய்தி:- யோவான் 6: 24-35

வாழ்வு தரும் உணவு

("பசியே இராது"-யோவான் 6:35)

    புனித லொயோலா இஞ்ஞாசியாரின் திருவிழாவை, தாயாம் திருஅவையோடு இணைந்து, அகில உலகமெங்கும் நேற்றைய தினம் (ஜூலை-31-ஆம் தேதி) கொண்டாடி மகிழ்ந்தோம். இவர் மிகப் பெரிய பணக்கார குடும்பத்தில் பிறந்து, இராணுவத்தில் இணைந்து, படைவீரராக இருந்தவர். இவருக்கு காலில் அடிபட்டு மருத்துவமனையில் இருந்த பொழுது வாசிப்பதற்காக ஒரு போர் வீரனின் புத்தகம் வேண்டும் என்று அவர் கேட்ட பொழுது, அவருக்கு கிடைத்தது புனிதர்களின் வரலாற்று புத்தகம் தான். அவர் வாசித்த புனிதர்களின் வரலாறும் மற்றும் திருவிவிலியமும் அவரது வாழ்வில் ஒரு மாற்றத்தை கொடுத்தது. அவர் இலக்கில் ஒரு தெளிவு பிறந்தது. இவரது வாசிப்பு இவர் நிரந்தரமற்ற உலக மகிமைக்காக போராடிக் கொண்டிருக்கின்றார், ஆனால் நிரந்தரமுள்ள இயேசுவின் மகிமைக்காக தான் வாழ வேண்டும் என்பதை உணர்த்தியது. எவ்வாறு புனித லொயோலா இஞ்ஞாசியார் தன்னுடைய வாசிப்பின் வழியாக நிரந்தரமற்ற உலக ஆசைகளுக்காக வாழாமல், நிலையான இயேசுவின் மகிமைக்காக வாழ வேண்டுமென்பதை உணர்ந்தாரோ, அதே போல இன்றைய இறைவார்த்தை வழிபாடு நாம் நிரந்தரமற்ற பசி போக்கும் உணவை தேடாமல், நிரந்தர பசி போக்கும் மற்றும் நிலையான வாழ்வு தரும் உணவாம் இயேசுவை நோக்கி நம்முடைய இலக்கை வைக்க வேண்டும் என்னும் அழைப்பை கொடுக்கின்றது.

பசி எனும் சொல்லானது பொதுவாகச் சமூகத்தில் தேவையான உணவில்லாதவரின் நிலையையும் அடிக்கடி அந்நிலைமையை உணர்பவரைக் குறிக்கவும் பயன்படுத்தப்படுகிறது. ஒருவருக்கு உணவு தேவைப்படுகையில் பசி என்ற உணர்வு ஏற்படுகிறது. பல நேரம் பசி எடுக்காத நிலை பசியின்மை ஆகும். ஐப்போதாலமசு எனும் நாளமில்லாச் சுரப்பி நுரையீரலில் உள்ள அறிமானிகளைக் குறி வைத்துச் சுரப்பதாலேயே அடிக்கடி விரும்பத்தகாத பசி உணர்வு ஏற்படுகிறது. ஆரோக்கியமான ஒருவர் சில வாரங்களுக்கு உணவு எடுத்துக் கொள்ளாமலேயே உயிர்வாழ முடியும். சாப்பிடாமல் சில மணி நேரங்களுக்குப் பிறகு மிகவும் விரும்பத்தகாத ஒரு விதப் பசி உணர்வு ஏற்படுகிறது. பசி உணர்வு உணவு எடுத்துக் கொள்ளப்பட்ட பிறகே மட்டுப்படுத்தப்படுகிறது.

    விவிலியத்தில் மனித பசிக்கான முதல் பதில் அதிசயமானது. அது இறைவனால் பாலைவனத்தில் மன்னாவாக பொழியப்பட்டது. இன்றைய நற்செய்தியில் மக்கள் பசியின் நிமித்தமாக இயேசுவை தேடுகிறார்கள். இந்தத் தேடல் அடையாளங்களை கண்டதால் ஏற்பட்ட தேடல். இது நிலையானவற்றை நோக்கிய மற்றும் பசிக்கு நிரந்தரத் தீர்வு காணும் தேடல் அல்ல. மாறாக, அழிந்துபோகும் உணவுக்கான தேடல். அவர்களது தேடலும் இலக்கும் தவறானது என்பதை இயேசு உணர வைக்கின்றார். இன்றைய நற்செய்தி இயேசுவுக்கும் மக்களுக்கும் இடையே ஏற்படும் ஒரு நிகழ்வு. நிரந்தர பசி போக்கும் மருந்தாம், "வாழ்வின் உணவு நானே" என இயேசு தன்னையே அடையாளப்படுத்தி அவர்களின் இலக்கை தெளிவாக்குகிறார். இங்கு நான்கு நிலைகளை நாம் பார்க்கின்றோம்.

1. பசியை உணர்தல்

2. இயேசுவே பசிக்கான பதில்

3. தவறான தேடல்

4. பசி இராத உணவு

1. பசியை உணர்தல்

இயேசு ஐயாயிரத்துக்கு மேற்பட்டோருக்கு ஐந்து அப்பங்களையும், இரண்டு மீன்களையும் பலுகிப் பெருகி உணவளித்த பிறகு மக்கள் மீண்டுமாக இயேசுவை தேட ஆரம்பிக்கிறார்கள் மற்றும் இன்றைய நற்செய்தி வாசகத்தின் முதல் பகுதியில் இயேசு திபேரியாவில் இல்லை என தேடி கப்பர்நாகுமுக்கு மக்கள் வருவது அவர்களுடைய பசியின் நிலையை நமக்கு எடுத்துரைக்கிறது.

2. இயேசுவே பசிக்கான பதில்

மக்கள் உணவுக்காக வேறு யாரையும் தேடவில்லை, மாறாக இயேசுவைத் தேடினார்கள். ஏனென்றால் அவர்கள் பசியின் மருந்து இயேசு தருவார் என்பதை உணர்ந்திருந்தார்கள். மக்கள் இயேசுவிடம் உம்மை நாங்கள் தேடிக் கொண்டிருந்தோம் என்று கூறுவதும் இதையே நமக்கு வெளிப்படுத்துகிறது.

3. தவறான தேடல்

மக்களின் தேடல் இயேசுவில் அல்ல, மாறாக இயேசு தரும் உணவில் தான் என்பதை உணர்ந்த இயேசு, "அழிந்துபோகும் உணவுக்காக உழைக்க வேண்டாம். நிலைவாழ்வு தரும் அழியாத உணவுக்காகவே உழையுங்கள். அவ்வுணவை மானிடமகன் உங்களுக்குக் கொடுப்பார். ஏனெனில் தந்தையாகிய கடவுள் அவருக்கே தம் அதிகாரத்தை அளித்துள்ளார்” என்கிறார். (யோவான் 6:27) அழிந்துபோகும் உணவுக்காக தேடுகிறீர்கள் மற்றும் பசிக்கான நிரந்தரத் தீர்வைத் தேடவில்லை. என்பதை எடுத்துரைத்து அவர்களுடைய தேடல் தவறானது என்பதை உணர்த்துகிறார்.

4. பசி இராத உணவு

இயேசு மக்களிடம், “வாழ்வு தரும் உணவு நானே. என்னிடம் வருபவருக்குப் பசியே இராது; என்னிடம் நம்பிக்கை கொண்டிருப்பவருக்கு என்றுமே தாகம் இராது. (யோவான் 6:35) என எடுத்துரைத்து தன்னை வெளிப்படுத்துகிறார்.

பசி எல்லோருக்கும் உண்டானது. பசி என்பது வெறும் உடல் சார்ந்தது அல்ல. பொதுவாக மனிதனுக்கு மூன்று வகையான பசி உண்டு.

1. உடல் பசி (Physical Hunger)

2. உணர்வு பசி (Psychological Hunger)

3. ஆன்மீக பசி (Spiritual Hunger)

1. உடல் பசி (Physical Hunger)

        மனிதன் அன்றாட உணவிற்காக அலைவது மற்றும் அதற்காகத் தன் உடல் உழைப்பைக் கொடுப்பது உடல் பசி ஆகும். வயிற்றுப் பசிக்காக நாம் தயாரிக்கும் மற்றும் உண்ணும் உணவு நிலையற்றது. அது பசிக்கு நிரந்தர தீர்வு கொடுக்காது.

2. உணர்வு பசி (Psychological Hunger)

        உணர்வு பசி என்பது நம் உணர்வு சார்ந்தது. நம்முடைய ஆசைகள் விருப்பங்கள் மற்றும் ஏக்கங்கள் இவற்றை நாம் நிறைவு செய்ய இயலாமல் தவிக்கும் ஒரு நிலை. குறிப்பாக உறவுகளுக்கும் அந்த உறவுகளின் அன்பிற்கும் ஏங்கும் ஒரு நிலையும் உணர்வு பசி என்று கூறலாம்.

3. ஆன்மீக பசி (Spiritual Hunger)

    இறைவழியின்றி, இறைவனை மறந்து, வாழ்வில் துன்பங்கள் அனுபவித்து, மீண்டுமாய் இறைவன் தான் எல்லாமே, அவரை நான் எப்படியாவது அடைந்து விடவேண்டும். இறைவனின் இறை மகிழ்ச்சியில் மற்றும் அவரது இறையரசில் நான் இணைந்து விட வேண்டும் என்று ஏங்குகின்ற ஒரு நிலை மற்றும் இந்த இறைவனின் அருளும் ஆசியும் என் வாழ்வில் கிடைத்துவிடாதா என்னும் ஒரு நிலையும் ஆன்மீக பசி ஆகும்.

        நமது வாழ்வில் இந்த மூன்று வகையான பசிக்கும் நிரந்தர தீர்வு நமக்கு கிடைப்பது அல்ல. அதனால் தான் நமது வாழ்வு பசி போக்கும் பதிலுக்கான தேடலாகவே ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது. நமது தேடலில் நாம் வெற்றி காண்பதில்லை, ஏனென்றால் நமது தேடல் சரியானது மற்றும் நிரந்தரமானதல்ல. நிரந்தர பசி போக்கும் மருந்து இயேசுவே, அவரே நமக்கு வாழ்வு தருகின்ற உணவு. எனவே வாழ்வு தரும் உணவாம் இயேசுவில் நமது தேடலை வைப்போம். இந்த வாழ்வு தருகின்ற உணவை நமக்கு வழங்குகின்ற நற்கருணை எனும் திருவருட்சாதனத்திற்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்போம். இயேசுவே நம் பசியைப் போக்கும் வாழ்வு தரும் உணவாக மாறட்டும். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பார்.

- அருட்பணி. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

🌱விவிலிய விதைகள்🌱 - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக் காலம் 17-ஆம் வாரம் - ( ஆண்டு- B)- 25-07-2021- ஞாயிற்றுக்கிழமை

  🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக் காலம் 17-ஆம் வாரம்

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

ஞாயிற்றுக்கிழமை

நற்செய்தி:- யோவான் 6: 1-15

நம்பிக்கை தந்த பகிர்வு

பதினாறாம் நூற்றாண்டில், அன்னை மரியாள் குழந்தை இயேசுவை கரத்தில் ஏந்தி, எஜமானின் வீட்டிற்கு பால் எடுத்துச் செல்லும் வழியில், ஒர் குளத்தருகே இருந்த ஆலமரத்தின் கீழ் ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்த, ஒரு இந்து சிறுவனுக்கு தோன்றி தனது மகனுக்காக பால் கேட்டார், சிறுவன் அத்தாயின் குழந்தைக்காக பாலை கொடுத்தான். பிறகு எஜமானின் வீட்டிற்கு வந்ததும், தனது தாமதத்திற்கு மன்னிப்பு கேட்டு, பால் குறைந்ததற்கான காரணத்தையும் கூறினான். பாலை இவன் திருடியிருப்பானோ, என கோபமுற்ற எஜமான் பால் பானையை பார்த்த போது பால் பொங்கி பெருகியது. ஒரு தாயின் குழந்தைக்கு சிறிது பாலை பகிர்ந்தளித்தது பலரும் பால் அருந்துகின்ற அளவில் பலுகிப் பெருகியது என்பது வேளாங்கண்ணி மாதாவின் காட்சி என்பது நம் ஒவ்வொருவருக்கும் நன்றாகவே தெரியும்.

அன்று ஒரு சிறுவனின் பகிர்வு எவ்வாறு பாலில் மட்டும் அல்லாது, அன்னையின் மீது உண்டான பக்தியிலும் பலுகிப் பெருகியதோ, அதே போல இன்றைய நற்செய்தியிலும் ஒரு சிறுவனின் பகிர்வு அப்பத்திலும் மற்றும் மீனிலும் மட்டுமல்லாது, இயேசு என்னும் மனிதரிடத்திலும் பலுகி உலகம் முழுவதும் கிறிஸ்தவமாக பெருகி இருப்பதைப் பார்க்கின்றோம். இவை அனைத்திற்கும் அடிப்படையாக இங்கு நாம் பார்ப்பது நம்பிக்கை. பகிர்வுக்கும் அது பலுகிப் பெருகுவதற்கும் அடிப்படையாக நம்பிக்கையே அமைகின்றது. இது வெறும் அன்னையின் காட்சியிலும், இயேசுவின் புதுமையிலும் மட்டுமல்லாது, நம்முடைய வாழ்க்கையிலும் நம்பிக்கை பல பகிர்வுகளை உண்டாக்கும் என அழைப்பு விடுக்கிறது இன்றைய நற்செய்தி வாசகம். இயேசுவின் இந்த பகிர்வு, அன்று இறைவன் பாலைவனத்தில் இஸ்ராயேல் மக்களுக்கு மன்னா உணவை பகிர்ந்ததையும், அவர் இறுதி இராவுணவின் போது சீடர்களுக்கு அப்பத்தைப் பிட்டு பகிர போவதையும் முன் அடையாளமாக வெளிப்படுத்துவதாக அமைகின்றது. இன்றைய நற்செய்தியில் மூன்று விதமான மனிதர்களையும், அவர்கள் வெளிப்படுத்தும் மூன்று விதமான நம்பிக்கையையும், அதன் காரணத்தையும் நாம் பார்க்கின்றோம்.

1. பிலிப்பின் நம்பிக்கை: (அவநம்பிக்கை)

2. அந்திரேயாவின் நம்பிக்கை: (சந்தேகம்)

3. இயேசுவின் நம்பிக்கை: (பகிர்வு)

1. பிலிப்பின் நம்பிக்கை: (அவநம்பிக்கை)

பெருந்திரளான மக்களுக்கு உணவளிக்க வேண்டும் என்று இயேசு விரும்பியபோது இவர்களுக்கு நாம் எங்கிருந்து அப்பம் வாங்கலாம்? என்று பிலிப்பிடம் இயேசு கேட்கின்றார். பிலிப்பு மறுமொழியாக "இருநூறு தெனாரியத்திற்கு அப்பம் வாங்கினாலும் ஆளுக்கு ஒரு சிறு துண்டும் கிடைக்காதே" என்று இயேசுவிடம் மறுமொழி கூறுவது அவருடைய அவநம்பிக்கையை நமக்கு சுட்டிக் காட்டுகிறது. பெத்சாய்தா ஊரைச் சார்ந்தவர் பிலிப்பு. இயேசு பெத்சாய்தாவிலும் தன்னுடைய புதுமைகளை செய்திருக்கின்றார், பிலிப்பு இயேசுவுடன் இருந்து எல்லா புதுமைகளையும் கண்டுணர்ந்த பின்பும் இயேசு மீது நம்பிக்கையற்று இருப்பதை இது நமக்கு காட்டுகிறது. இருநூறு தெனாரியம் என்று பிலிப்பு கூறுவது அவரது நம்பிக்கை பணம் மற்றும் பொருளின் மீது மட்டுமே உள்ளதே தவிர தன்னுடைய குருவான இயேசுவின் மீது இல்லை என்பதை நமக்கு காட்டுகிறது. பிலிப்பு காணக்கூடிய பணத்தையும் பொருளையும் மட்டுமே பார்த்தாரே தவிர காண இயலா இறையருளையும் இறைசக்தியையும் பார்க்கவில்லை. அதனால் தான் இயேசுவின் கேள்விக்கு அவர் நம்பிக்கையற்ற பதிலை தருகிறார். நம்பிக்கையற்ற தன்மை இறைவனையும் பார்க்காது, இறைவனுடைய அருளையும் பார்க்காது, பிலிப்பின் கண் முன்னே எண்ணற்ற நோயாளிகளை குணப்படுத்திய பிறகும், காற்றையும் கடலையும் கடிந்து கொண்டு சீடர்களின் அச்சத்தை நீக்கிய பிறகும், இயேசுவின் மீது நம்பிக்கையின்றி பதில் கூறுவது பிலிப்பின் அவநம்பிக்கையாகும்.

2. அந்திரேயாவின் நம்பிக்கை: (சந்தேகம்)

இயேசுவின் கேள்விக்கு சீமோன் பேதுருவின் சகோதரரான அந்திரேயா, இங்கே சிறுவன் ஒருவன் இருக்கிறான். அவனிடம் ஐந்து வாற்கோதுமை அப்பங்களும், இரண்டு மீன்களும் உள்ளன. ஆனால் இத்தனை பேருக்கு இவை எப்படிப் போதும்? என கூறுவது அவருடைய சந்தேகம் நிறைந்த நம்பிக்கையை காட்டுகிறது. அந்திரேயா இயேசுவின் மனநிலையை புரிந்து கொள்கின்றார். அதனால் தான் மக்கள் கூட்டத்தில் ஏதாவது இருக்கின்றதா என்பதை தேடி, ஒரே ஒரு சிறுவனிடம் மட்டுமே இருக்கின்றது என்பதை கண்டறிந்து இயேசுவிடம் கூறுகின்றார். அதே வேளையில் இயேசுவை முழுமையாக நம்பாத ஒரு நிலையைப் பார்க்கின்றோம். சந்தேக அல்லது கேள்வி கேட்கும் இத்தகைய நம்பிக்கை நாளடைவில் இறைநம்பிக்கையாக மாறுவதற்கும் வாய்ப்பு உண்டு. இத்தகைய நம்பிக்கை உடையோர் தங்களிடம் இருக்கின்ற சிறு ரொட்டி துண்டையும் இறைவன் முன் முழுமையாக காணிக்கையாகுபவர்களாக இருப்பார்கள்.

3. இயேசுவின் நம்பிக்கை: (பகிர்வு)

இயேசு தன் சீடர்களை சோதிப்பதற்காகவே இக்கேள்வியைக் கேட்டிருந்தாலும், இங்கு தன் தந்தையாகிய கடவுளின் மீது அவர் கொண்டிருக்கும் இறைநம்பிக்கை வெளிகாட்டப்படுகிறது. இயேசுவின் நம்பிக்கை பொருளையும், பணத்தையும் பார்க்கவில்லை. யாரிடம்? எது இருக்கிறது? என்று கண்டுபிடித்து அது சாத்தியமா? என்று கேள்வி கேட்கவில்லை. மாறாக இயேசுவின் நம்பிக்கை பகிர்வை உண்டாக்கியது. இயேசு "அனைவரையும் அமரச் செய்யுங்கள்" என்றார், கடவுளுக்கு நன்றி செலுத்தினார், யாவருக்கும் பகிர்ந்தளித்தார். இயேசுவின் இறைநம்பிக்கை கடவுளுக்கு நன்றி செலுத்தி, இருந்தவற்றை பலுகிப் பெருகச் செய்து, அனைவருக்கும் பகிர்ந்தளிக்கச் செய்தது. அப்பம் கொஞ்சம் இருக்கிறதா? நிறைய இருக்கிறதா? எத்தனை பேர் இருக்கிறார்கள்? என்றெல்லாம் இயேசு பார்க்கவில்லை. அவர் இறைவனில் நம்பிக்கை கொண்டார், அற்புதம் செய்தார், பலுகிப் பெருகியது அப்பமும் - மீனும் மட்டுமல்ல மாறாக இயேசுவும் மக்களின் உள்ளத்தில் பலுகிப் பெருகினார்.

நம்பிக்கை தந்த பகிர்வு:

இயேசு தந்தையாகிய கடவுள் மீது கொண்ட நம்பிக்கை ஐந்து அப்பங்களையும், இரண்டு மீன்களையும் ஐயாயிரம் பேருக்கு பகிர்ந்தளிக்க செய்தது. இயேசுவின் இத்தகைய பகிர்வால் வயிறார உண்ட மக்கள் மற்றும் இத்தகைய அற்புதத்தை கண்ட மக்கள் அவரில் நம்பிக்கை கொண்டு தாங்கள் சென்ற இடமெல்லாம் இயேசுவை பிறருக்கு பகிர்ந்தளித்தனர். இதையே தான் சீடர்கள் இயேசுவில் நம்பிக்கை வைத்து "படைப்பிற்கெல்லாம் நற்செய்தியைப் பறைசாற்றுங்கள்" என்னும் இயேசுவின் வார்த்தையை ஏற்று உலகெங்கும் இயேசுவை பகிர்ந்து கொண்டனர். திருஅவையின் அனைத்து புனிதர்கள், மறைசாட்சிகள், ஆயர்கள், குருக்கள், கன்னியர்கள் மற்றும் பொதுநிலையினர் என அனைவரும், கிறிஸ்துவின் மீது கொண்ட நம்பிக்கையை பிறரோடு பகிர்ந்து, கிறிஸ்தவர்களாக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆக நம்பிக்கை இயேசுவை பலுகிப் பெருகி பகிர செய்து கொண்டிருக்கின்றது.

இன்று நம்முடைய வாழ்க்கையிலும் நம்பிக்கை தான் பகிர்வை ஏற்படுத்தக் கூடியதாக இருக்கின்றது. பகிரப்பட வேண்டியது வெறும் உணவு மட்டுமல்ல, நம்மிடையே பகிர்வதற்கு நிறைய உண்டு, அவை நம்பிக்கை கொள்கின்ற போது தான் உருவாகும். கணவர், மனைவி, பிள்ளைகள், பெற்றோர்கள், உடன் பிறந்தவர்கள், நண்பர்கள் மற்றும் உற்றார் உறவினர்கள் மீது நம்பிக்கை கொள்ளுகின்ற போது தான், நாம் அவர்களுக்கு நம்முடைய அன்பை, மகிழ்வை, இரக்கத்தை மற்றும் உறவை பகிர முடியும். இறைவன் மீது நாம் கொள்ளுகின்ற முழுமையான நம்பிக்கை தான் நம்முடைய வாழ்க்கையை அவரிடம் பகிர வைக்கும். பகிர்வுக்கு அடிப்படையாக நமது தன்னம்பிக்கையும், பிறர் நம்பிக்கையும் மற்றும் இறை நம்பிக்கையும் திகழ்கிறது. ஆக, இந்த முப்பரிமாண நம்பிக்கையில் நாளும் வளர்வோம். அதன் வெளிப்பாடாக பிறரோடு பகிர்ந்து வாழ்வோம். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பார்.

- அருட்பணி. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

🌱விவிலிய விதைகள்🌱 - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக் காலம் 16-ஆம் வாரம் - ( ஆண்டு- B)- 18-07-2021- ஞாயிற்றுக்கிழமை

  🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக் காலம் 16-ஆம் வாரம்

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

ஞாயிற்றுக்கிழமை

நற்செய்தி:- மாற்கு. 6: 30- 34

ஓய்வு: ஒர் அடையாளம்

"உழைப்பின்றி ஓய்வு எடுப்பது தவறு, ஓய்வின்றி உழைப்பதும் தவறு"

என்னும் சொல்லாடலுக்கு ஏற்ப நம் வாழ்வில் ஓய்வின் முக்கியத்துவத்தை எடுத்துரைக்கின்றார் இறைமகன் இயேசு கிறிஸ்து. மிகப் பலரும் கிடைக்க வேண்டும் என விரும்புகிற, கிடைத்த பின் இனி என்ன செய்வது என்று அலுத்துக் கொள்கிற ஒன்று இருக்கிறது. ஏதோ வேதாந்தமாகப் பேசுவது போல் இருக்கிறதா? வேறொன்றுமில்லை, அது தான் ஓய்வு! ஓய்வு என்பது, தொடர்ச்சியான செயலில் இருந்து சிறிது நேரம் அல்லது சில காலம் விடுபடுவது. மாற்றுச் செயலில் ஈடுபடுவதும் ஓய்வு தான். மனதுக்கும், உடலுக்கும் ஓய்வு தேவைப்படுகிறது. ஓய்வு புத்துணர்ச்சி அளிக்கிறது. மேலும் ஒய்விற்குப்பின் செய்யும் செயல்கள் அதிக பலனை அளிக்கிறது. அன்றாட வேலைகளிலிருந்து சிறு பொழுது ஓய்வை உடலும் உள்ளமும் நாடுவது இயல்பு. அலுவலகத்தில் அல்லது தொழிலகத்தில் பல ஆண்டுகள் வேலை செய்த பின், சட்டப்படியே விடைகொடுத்து அனுப்பப்படுகிற பணி ஓய்வு வேறு வகை. சொந்தத் தொழில் மேற்கொள்வோரும் கூட, நெடுங்கால ஈடுபாட்டைத் தொடர்ந்து வயது முதிர்ந்த காலத்தில், பொறுப்புகளை வாரிசுகளிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு ஓய்வாய் இருக்கத் திட்டமிடுகிறார்கள்.

பழைய ஏற்பாட்டில் ஓய்வு:

"கடவுள் அருளிய வார்த்தைகள் இவையே: ஓய்வு நாளைத் தூயதாகக் கடைப்பிடிப்பதில் கருத்தாயிரு. ஆறு நாள்கள் நீ உழைத்து உன் அனைத்து வேலையையும் செய்வாய். ஏழாம் நாளோ உன் கடவுளாகிய ஆண்டவருக்கான ஓய்வு நாள். எனவே அன்று நீயும் உன் மகனும் மகளும் உன் அடிமையும் அடிமைப்பெண்ணும் உன் கால்நடைகளும் உன் நகர்களுக்குள் இருக்கும் அன்னியனும் யாதொரு வேலையும் செய்ய வேண்டாம். ஏனெனில், ஆண்டவர் ஆறு நாள்களில் விண்ணுலகையும், மண்ணுலகையும், கடலையும், அவற்றிலுள்ள அனைத்தையும் படைத்து ஏழாம் நாளில் ஓய்ந்திருந்தார். இவ்வாறு ஆண்டவர் ஓய்வு நாளுக்கு ஆசிவழங்கி அதனைப் புனிதப்படுத்தினார்". (விடுதலைப்பயணம் 20/1, 8-11) கடவுள் ஆறு நாட்கள் உலகை படைத்து ஏழாம் நாள் ஒய்வெடுத்தார். ஓய்வு நாளைப் பற்றி மோசே இவ்வளவுத் தெளிவாகக் கூறியுள்ள இந்தக் கட்டளையை மீறும் பலரை பார்த்து கோபமுற்றனர், பரிசேயர்கள். ஒய்வு நாள் என்றால் என்ன? அன்று செய்யகூடிய, செய்யக்கூடாத வேலைகள் எவை... என்று மக்களுக்கு பல விளக்கங்கள் தந்தனர். நாளடைவில், இந்த விளக்கங்களே சட்டதிட்டங்களாக மாறின. ஒய்வு நாளில் என்ன செய்யலாம், என்ன செய்யக்கூடாதென்பதை விளக்க, இவர்கள் தந்த எடுத்துக்காட்டுக்கள், பெரியதொரு பட்டியலாக நீண்டன. ஒய்வு நாளில் சமைக்கக் கூடாது, பொருள்களைச் சேகரிக்கக் கூடாது, எதையாவது கைதவறி கீழே போட்டு விட்டால், குனிந்து எடுக்கக் கூடாது, பயணம் செய்யக் கூடாது, பாரம் சுமக்கக் கூடாது... இப்படி ‘கூடாது’ என்ற இந்தப் பட்டியல் நீளமானது. ஒய்வு நாள் குறித்த விளக்கங்களில், பரிசேயர், சதுசேயர், மறைநூல் வல்லுநர் இவர்களுக்கிடையே பற்பல சர்ச்சைகள் எழுந்தன. எடுத்துக்காட்டாக, ஒய்வு நாளில் எவ்வளவு பாரம் சுமக்கலாம் என்ற கேள்விக்கு, காரசாரமான விவாதங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. இறுதியில், ஒரு முடிவு எடுக்கப்பட்டது: காய்ந்து போன அத்திப் பழம் ஒன்று, எவ்வளவு எடையோ, அதுவே ஓய்வு நாளில் சுமக்க அனுமதிக்கப்படும் எடை. அதற்கு மேல் பாரமான எதையும் எடுக்கவோ, சுமக்கவோ கூடாது என்பதே அந்த முடிவு. இதே போல், எவ்வளவு தூரம் நடக்கலாம், எவ்வளவு உண்ணலாம், குடிக்கலாம்.... என்று மிகவும் நுணுக்கமான விதிமுறைகள் பல விதிக்கப்பட்டன. மோசே வழியாக இறைவன் கொடுத்த ஒய்வு நாள் பற்றிய கட்டளையைச் சுற்றி, அடுக்கி வைக்கப்பட்ட இந்த விளக்கங்கள், அந்த அடிப்படை கட்டளையையே மறைத்து விட்டன.

புதிய ஏற்பாட்டில் ஓய்வு:

பரிசேயர்கள் மற்றும் சதுசேயர்களின் சுயநலத்தால் இறைவன் காட்டிய ஆய்வின் முக்கியத்துவம் மறைக்கப்பட்டது ஆனால் புதிய ஏற்பாட்டில் இயேசு காட்டுகின்ற ஓய்வு இறைவனின் இன்னும் தலையை முழுமை பெறச் செய்கின்றன. அதன் எடுத்துக்காட்டுதான் இன்றைய நற்செய்தி வாசகம் இருவர் இருவராக தன்னுடைய சீடர்களை பணிக்காக அனுப்பிய இயேசு அவர்கள் மீண்டும் வருகின்ற பொழுது அவர்களுடைய நிலை அறிந்து அவர்களை ஓய்வெடுக்க அனுப்புகின்றார். “நீங்கள் பாலைநிலத்திலுள்ள தனிமையான ஓர் இடத்திற்குச் சென்று சற்று ஓய்வெடுங்கள்” (மாற்கு 6:31). என்னும் வார்த்தைகளில் இயேசு ஓய்வின் மூன்று அடையாளங்களை வெளிப்படுத்துகிறார்.

1. அன்பின் அடையாளம்

2. இரக்கத்தின் அடையாளம்

3. உறவின் அடையாளம்

1. அன்பின் அடையாளம்

நம்மோடு உடனிருக்கும் ஒருவரது கடின உழைப்பை உணர்ந்து அவரை ஓய்வெடுக்க அனுப்புவது என்பது நாம் அவர் மீது கொண்டிருக்கின்ற அன்பை வெளிப்படுத்துகிறது. இறைமகன் இயேசு கிறிஸ்து தனது சீடர்கள் ஓய்வின்றி பணி செய்து இருக்கின்றார்கள், அவர்களுக்கு ஓய்வு தேவை என்று உணர்ந்து "ஓய்வெடுங்கள்” (மாற்கு 6:31). என கூறுவது அவர் தனது சீடர்கள் மீது கொண்டிருக்கின்றன அன்பை வெளிப்படுத்துகின்றது.

2. இரக்கத்தின் அடையாளம்

“ஏனெனில் பலர் வருவதும் போவதுமாய் இருந்ததால், உண்பதற்குக்கூட அவர்களுக்கு நேரம் கிடைக்கவில்லை" (மாற்கு 6:31) என்னும் இறைவார்த்தையின் அடித்தளத்தில், இயேசு சீடர்களின் நிலையை நன்கு அறிந்து, அவர்கள் மீது இரக்கம் கொண்டு அவர்களை ஓய்வெடுக்க அனுப்புகின்றார். இயேசு இரக்கம் உடையவராக இருக்கின்றார் அதனால் தான் பாலைவனத்திற்கு வந்த மக்கள் மீது இவர்கள் "ஆயனில்லா ஆடுகளாக இருக்கிறார்கள்" என்று பரிவு கொள்கின்றார். "பலியை அல்ல, இரக்கத்தையே விரும்புகிறேன்" (மத்தேயு 9:13). நமது வீடுகளில் அயராது உழைத்துக் கொண்டிருக்கின்றவர்கள் மீது நாம் இரக்கம் கொண்டால் நம் மனம் அவர்களை ஓய்வெடுக்க கூறும்.

3. உறவின் அடையாளம்

"இனி நான் உங்களைப் பணியாளர் என்று சொல்ல மாட்டேன். ஏனெனில் தம் தலைவர் செய்வது இன்னது என்று பணியாளருக்குத் தெரியாது. உங்களை நான் நண்பர்கள் என்றேன்; ஏனெனில் என் தந்தையிடமிருந்து நான் கேட்டவை அனைத்தையும் உங்களுக்கு அறிவித்தேன்". (யோவான் 15:15) என தன் சீடர்களை நண்பர்கள் என்று அழைத்த இயேசு, அவர்கள் தன்னோடு உறவு கொண்டிருக்கின்றார்கள். என் உறவு என்பதை, அவர்கள் சோர்வுற்று இருந்த பொழுது அவர்களை ஓய்வெடுக்க அனுப்புவதன் மூலம் உணரலாம். பொதுவாக நம் உறவுகள் மீது தான் நமக்கு அதிகம் அன்பு இருக்கும், அவர்கள் சோர்வுற்று இருக்கின்ற பொழுது தான் அவளை நாம் ஓய்வெடுக்க அனுப்புவோம். ஆக இயேசு தன் சீடர்களை ஓய்வெடுக்க அனுப்புவது, அவரை தன் உறவாக பாவித்துள்ளார் என்பதன் அர்த்தம். நாமும் பிறர் மீது இரக்கம் கொண்டு அவர்களை ஓய்வெடுக்க அனுப்புகின்ற பொழுது, அவர்களை நாம் அன்பு செய்வது மட்டுமல்லாது, அவர்களை நம் உறவாக ஏற்றுக் கொள்கின்றோம் என்பதன் அடையாளம் ஆகும்.

நாம் அனைவரும் நன்கு அறிந்த கதை இது. துறவிகள் மடம் ஒன்றில், அனைவரும் பூஜைக்கு அமர்ந்தனர். அந்த மடத்திற்கு புதிதாக வந்து சேர்ந்த ஒரு பூனை, பூஜை நேரத்தில் அங்குமிங்கும் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. எனவே, பூஜை நேரத்தில், அந்தப் பூனையை, ஒரு தூணில் கட்டிவைக்கச் சொன்னார், பெரிய குரு. இப்படி சில நாட்கள் பூனை கட்டப்பட்டது, பூஜை நடந்தது. ஒரு மாதம் கழித்து, பூஜை ஆரம்பிக்கப் போகும் நேரத்தில், பூனையைக் காணவில்லை. சீடர்கள், மடம் எங்கும் தேடி, பூனையைக் கண்டு பிடித்து, கொண்டு வந்து, தூணில் கட்டிவைத்துவிட்டு, பூஜையை ஆரம்பித்தனர். பூனை இல்லாமல் பூஜை இல்லை என்ற சூழல் உருவாக ஆரம்பித்தது.

சில ஆண்டுகள் கழித்து, அந்தப் பூனை இறந்தது. கதை இதோடு முடிந்திருந்தால், நன்றாக இருந்திருக்கும். ஆனால், இல்லை. இறந்தப் பூனையைப் போல் இன்னொரு பூனையை வாங்கி வர, அல்லது, தேடிக் கண்டுபிடிக்க, சீடர்கள் புறப்பட்டுச் சென்றனர். புதுப் பூனை, இறந்த பூனையைப் போலவே வெள்ளையாக இருக்க வேண்டும், அதன் கழுத்தில் ஒரு கருப்பு வட்டம் இருக்க வேண்டும் என்ற நுணுக்கங்களை மனதில் கொண்டு இந்தத் தேடல் வேட்டை நடந்தது. தீவிர முயற்சிகள் எடுத்து, பூனையைக் கண்டுபிடித்தனர் சீடர்கள். அதை மடத்திற்குக் கொண்டுவந்து, முந்தையப் பூனை கட்டப்பட்ட அதே தூணில் கட்டி, பின்னர் பூஜைக்கு அமர்ந்தனர்.

பூஜைக்குத் தடையாக இருந்ததால் கட்டப்பட்ட பூனை, பூஜைக்கு முக்கியமாகத் தேவைப்பட்டது. பூனை இல்லாமல் பூஜை இல்லை என்ற சூழ்நிலை உருவானது. பூனையா? பூஜையா? என்ற விவாதம் எழுந்தால், பூஜையைவிட, பூனை முக்கியம் என்ற முடிவு எடுக்கப்படும். பூஜைகளை மறக்கச் செய்யும் அளவு, பூனைகளைத் தொழுவது ஆபத்து. பூனையை மறந்து விட்டு, பூஜையில் கவனம் செலுத்துங்கள் என்று இயேசு வலியுறுத்திக் கூறுகின்றார்; தான் சொன்னதைச் இன்றைய நற்செய்தியில் செயலிலும் காட்டினார். நாமும் நமது வாழ்வில் பூஜையை போல இருக்கும் ஓய்வு நேரத்தில் பூனையாக தொலைக்காட்சியை பார்ப்பதும், கையில் இருக்கின்ற அலைபேசியை பயன்படுத்தி, அதில் சோஷியல் நெட்வொர்க்கை பயன்படுத்துவதும் வாடிக்கையாக மாறிவிட்டது. ஓய்வெடுக்க வேண்டிய இரவு நேரங்களில் அலைபேசியின் பயன்பாட்டால் தூக்கத்தையும் ஓய்வையும் மறந்து, நம் உடல் நலத்தை நாமே சீர் குலைய செய்கின்றோம்.

கடவுள் தந்த ஒய்வு , மனிதருக்கு நலம் தரும் வழிகளைச் சொல்லித்தர ஏற்படுத்தப்பட்டது. எப்போதும் வேலை, வேலை என்று அலைய வேண்டாம். அதனால், உடல் நலம், மன நலம், குடும்ப நலம் எல்லாம் கெடும். வேலை, சம்பாதிக்கும் பணம் இவற்றைவிட இன்னும் மேலான விழுமியங்கள் வாழ்க்கையில் உள்ளன. இந்த மேலானவற்றைத் தேடி கண்டுபிடிக்க, வேலையை விட்டு வெளியே வாருங்கள்... ஓய்வேடுங்கள்... இறைவனை, பிறரை, குடும்பத்தை நினைத்துப் பார்க்க ஒய்வு தேவை.

“மனிதர்கள் வயதாகிவிடுவதால் விளையாடுவதை நிறுத்திக்கொள்வதில்லை. அவர்கள் விளையாடுவதை நிறுத்திக்கொள்வதால் தான் வயதாகிறது,” என்றார் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு அமெரிக்கக் கவிஞர் ஒலிவர் வெண்டல் ஹோம்ஸ். விளையாட்டு என்று அவர் சொன்னது விளையாட்டு மட்டுமாகாது, மனித மனதிற்கு விளையாட்டு தரும் ஒய்வும் புத்துணர்ச்சியும் தான். எனவே இயேசு காட்டும் உண்மையான ஓய்வின் மகத்துவத்தை உணர்ந்து நாமும் சரியான ஓய்வை நமக்கு கொடுப்போம். நமது குடும்பங்களில் இருக்கின்ற கணவர், மனைவி, பெற்றோர் மற்றும் உறவினர்கள் நிலை அறிந்து அவர்களையும், இயேசுவைப் போல ஓய்வெடுக்க அழைப்பு கொடுப்போம். அதில் தான் நமது உண்மையான அன்பும், இரக்கமும் மற்றும் உறவும் வெளிப்படும். இந்த அடையாளத்தை பின்பற்றி, இதை கொடுக்கும் அன்பையும், இரக்கத்தையும் மற்றும் உறவையும் கொடையாக நமது வாழ்க்கையில் பெறுவோம். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பார்.

- அருட்பணி. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF