விவிலிய விதைகள் - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக்காலத்தின் 17-ஆம் ஞாயிறு - (ஆண்டு- A)- 30-07-2023- ஞாயிற்றுக்கிழமை

  

🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக்காலத்தின் 17-ஆம் ஞாயிறு

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

(30 ஜூலை  2023, ஞாயிறு)

வழங்குபவர் 

Fr. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

தாம்பரம், சென்னை

முதல் வாசகம்: 1 அரசர்கள் 3: 5, 7-12

இரண்டாம் வாசகம்: உரோமையர் 8: 28-30

நற்செய்தி: மத்தேயு 13: 44-52

இறைவனை சொந்தமாக்க...

ஒரு புத்த மடாலயத் தலைவர் மிகவும் கவலையில் இருந்தார். ஒரு காலத்தில் அவரது மடாலயம் அந்தப் பகுதியிலேயே சிறப்பும் மதிப்பும் பெற்று விளங்கியதாக இருந்தது. தற்போது மக்கள் மத்தியில் மதிப்பு குறைந்து பாதாளத்திற்கு போய் கொண்டிருந்தது. மடத்தின் உள்ளே பிட்சூக்கள் யாரும் ஒருவரை ஒருவர் மதிக்காமல் தன்னிச்சையாகச் செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். இதைப் பொறுக்க இயலாத தலைவர் தன்னைவிட அனுபவத்தில் சிறந்த குருவை தேடிச் சென்றார். பிரச்சனைகள் அனைத்தையும் எடுத்துரைத்தார். சற்று யோசித்த அந்த குரு அவரிடம், உங்கள் மடத்தில் புத்தரின் சீடர்களாக நீங்கள் வாழ்கிறீர்களே தவிர யாரும் புத்தராக அதாவது புத்தரைக் தன்னில் யாரும் சொந்தமாக்குவதில்லை. ஆக உங்கள் வாழ்வில் இருக்கின்ற புத்தரை உணருங்கள் என்று கூறினாராம். அது முதல் அந்த மடாலயத்திலுள்ள ஒவ்வொருவரும் தங்களிலும் பிறரிலும் புத்தரை உணர ஆரம்பித்தார்களாம். இன்றைக்கு கிறிஸ்தவ வாழ்விலும் நாம் எண்ணற்ற பிரச்சனைகளை, நோய்களை, சோதனைகளை மற்றும் சவால்களை எதிர்கொள்வதற்கு காரணம் நமது வாழ்வு கிறிஸ்துவை கொண்டிராததே ஆகும். பொதுக்காலத்தின் 17-ஆம் ஞாயிற்றுக்கிழமை நம் ஒவ்வொருவரையும் கிறிஸ்துவை சொந்தமாக்கும் வாழ்வை வாழ அழைப்பு தருகிறது. இறைவனை சொந்தமாக்க இன்றைய நற்செய்தி மூன்று பண்புகளை கிறிஸ்தவ வாழ்வுக்கு தருகிறது.

1. தேடுதல்

2. இழத்தல்

3. தேர்ந்தெடுத்தல்

1. தேடுதல்

மனித வாழ்வு தேடல் நிறைந்தது, ஒரு மனிதன் தன்னுடைய எல்லா நிலைகளிலும் யாரையாவது அல்லது எதையாவது தேடிக் கொண்டே இருக்கிறான். இன்றைய நற்செய்தியிலும் வணிகர் ஒருவர் நல்முத்துக்களை தேடிச் செல்கிறார். தேடியதை கண்டும் கொள்கிறார். "தேடுங்கள் நீங்கள் கண்டடைவீர்கள்" (மத் 7:7) என்னும் இறைவார்த்தையின் அடித்தளத்தில் கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் ஒவ்வொருவரும் இறைவனை தேடுபவர்களாக வாழ வேண்டும். என்னுடைய கிறிஸ்தவ வாழ்வு இறைவன் தருகின்ற நிலைவாழ்வை நோக்கிய பயணமாக அமைய வேண்டும். இன்றைக்கு நாம் அழிந்து போகின்ற, மண்ணோடு மண்ணாக மக்கிப் போகின்ற பணம், புகழ், பெருமை, பதவி மற்றும் பொருள் என்னும் இவற்றை மட்டுமே தேடிக் கொண்டிருக்கின்றோம். ஆனால் என்றும் அழியாத நிலைவாழ்வை தரக்கூடிய இறைவனை தேடுபவர்களாக நாம் மாற வேண்டும். கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் அன்றாட ஜெப வாழ்விலும், திருப்பலியிலும், மற்றும் பக்தி முயற்சிகளிலும் இறைவனை தேடி அவரை நம் வாழ்வாக்க வேண்டும்.

2. இழத்தல்

             தேடலின் முழுமையை சுவைக்க இழத்தல் அவசியமாகிறது. இன்றைய நற்செய்தியின் முதல் உவமையில் வரும் நபர் புதையலைத் தேடி போகவில்லை மாறாக அவர் பணி செய்யும் இடத்தில் எதிர்பார்க்காமலே அவருக்கு புதையல் கிடைக்கிறது. ஆனால் அவர் அதை கண்டவுடன் சிறிதும் தாமதிக்காமல் அப்புதையலை சொந்தமாக்க தன்னிடமிருந்தவற்றை இழப்பதற்கு தயாராக இருக்கிறார். நல்முத்துக்களை தேடிச் சென்ற வணிகரும் தான் தேடியது கிடைத்தவுடன் தன்னிடையே இருக்கின்ற யாவற்றையும் இழந்து அதை பெற்று கொள்கிறார். புதையலாக மற்றும் நல்முத்தாக இருக்கும் இறைவனை சொந்தமாக்க நம்மை இழப்பதற்கு தயாராக இருக்க வேண்டும் என்பதே நற்செய்தி நமக்குத் தரும் பாடம். திருத்தூதர் பவுல் கிறிஸ்து என்னும் செல்வத்தை பெற இந்த உலகத்தில் உள்ள யாவற்றையும் குப்பையென கருதினார் (பிலி 3:8). கிறிஸ்துவை சொந்தமாக்க திருஅவையில் பல்வேறு புனிதர்கள் தங்களையும், தங்கள் உறவுகளையும் மற்றும் உடமைகளையும் இழந்தார்கள். புனித பிரான்சிஸ் அசிசியார் இறைவனுக்காய் யாவற்றையும் இழந்தார், தன்னையே முழுவதும் அவரிடம் சமர்ப்பித்தார். இன்றைய முதல் வாசகத்தில் சாலமோன் கடவுளிடம் ஞானத்தை கேட்கிறார். அப்படியென்றால் அவர் இவ்வுலகத்தின் செல்வங்களை இழந்து இறைவன் என்னும் ஞானத்தை சொந்தமாக்கி இருக்கிறார். "கோதுமை மணி மண்ணில் விழுந்து மடிந்தால்தான் மிகுந்த விளைச்சலை அளிக்கும்." (யோவா 12:24) ஆக இயேசுவை சொந்தமாக்க நாம் நம்மையும் நம்மிடம் இருப்பவற்றையும் இழப்போம். இயேசு தன்னைப் பின்பற்ற விரும்பிய இளைஞரிடம் உன் சொத்துக்களை எல்லாம் இழந்து விட்டு வர அழைக்கிறார். அவரே தந்தையையோ, தாயையோ, சகோதர சகோதரிகளையோ மற்றும் உடமைகளையோ மேலாக கருதினால் நீங்கள் என்னுடையோர் அல்ல என்று கூறுகிறார். இன்றைக்கு கிறிஸ்தவ வாழ்வில் உறவுகளையும் உடமைகளையும் காட்டிலும் இறைவன் முக்கியம் என அவருக்காய் யாவற்றையும் தியாகம் செய்வோம். ஞாயிறு திருப்பலி செல்வதற்காக ஓய்வெடுக்க நினைக்கும் நம்முடைய எண்ணங்களையும், திரைப்படம் பார்க்க வேண்டும் என்னும் ஆசைகளையும் தியாகம் செய்வோம், இறைவனின் சொந்தமாக்க முயல்வோம்.

3. தேர்ந்தெடுத்தல்

தேடலின் நிறைவில் நாம் எத்தகையோராய் வாழ போகிறோம் என்பதை தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும். இன்றைய நற்செய்தியின் மூன்றாவது உவமையில், வீசப்பட்ட வலையில் எல்லாவிதமான மீன்கள் அகப்பட்டாலும் நல்ல மீன்கள் மட்டுமே தேர்ந்தெடுக்கப்படுகின்றன. கடவுள் தாம் அழைத்தவர்களைத் தமக்கு ஏற்புடையவராக்கி, அவருடைய மாட்சிமையில் பங்கு பெறச் செய்ய நம்மை தேர்ந்தெடுக்கிறார் என இன்றைய இரண்டாம் வாசகத்தில் திருத்தூதர் பவுல் எடுத்துரைக்கிறார். கோதுமையும் களைகளும் பிரித்தெடுக்கப்படுவதை போல, நல்ல மீன்களும் கெட்ட மீன்களும் பிரித்தெடுக்கப்படுவதை போல, இறைவன் தந்த அழகிய வாழ்வில் உலக மாயைகளுக்கு மத்தியில் இறைவனை தேர்ந்து கொள்ள வேண்டும். அப்போதுதான் இறைவன் தரும் இறையாட்சிக்கு நாம் தேர்ந்தெடுக்கப்படுவோம். அழைக்கப்பட்டவர்கள் பலராக இருந்தாலும் இறைவனால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்கள் சிலரே. இறைவனால் தேர்ந்து கொள்ளப்பட்டவர்களாக வாழ அவரையே நம் வாழ்வாக்க முயல்வோம்.

இறைவனைப் பற்றி எல்லா நேரங்களிலும் சிந்தித்துக் கொண்டிருப்பது நடைமுறையற்றது. நம்முடைய அடிப்படைத் தேவைகளுக்காக உலகத்தின் போக்கில் வாழ்ந்துதான் ஆக வேண்டும் என நாம் பல வேளைகளில் நினைக்கின்றோம். ஆனால் இறைவனை முழுவதும் மறந்து வாழ்க்கையின் நடைமுறையில் திளைத்திருத்தல் அர்த்தமற்றது, அதை மாற்றிக் கொள்ள அழைப்பு பெறுகிறோம். இது இறைவனை மற்ற எல்லாவற்றை காட்டிலும் முதன்மையானதாக கொண்டிருக்கும் ஒரு அனுபவமாகும். அவரை சொந்தமாக்கும் இத்தகைய அனுபவத்தை பெறுவோம். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பார்.

விவிலிய விதைகள் - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக்காலத்தின் 16-ஆம் ஞாயிறு - (ஆண்டு- A)- 23-07-2023- ஞாயிற்றுக்கிழமை

 

🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக்காலத்தின் 16-ஆம் ஞாயிறு

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

(23 ஜூலை  2023, ஞாயிறு)

வழங்குபவர் 

Fr. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

தாம்பரம், சென்னை

முதல் வாசகம்: சாலமோனின் ஞானம் 12: 13, 16-19

இரண்டாம் வாசகம்: உரோமையர் 8: 26-27

நற்செய்தி: மத்தேயு 13: 24-43

பொறாமையா? பொறுமையா?

         கங்கை நதிக்கரையில் துறவி ஒருவர் கடினமான தவத்தில் ஈடுபட்டிருந்தார். அவருடைய தவத்திற்கு பெரிய நோக்கங்கள் எதுவுமில்லை. மாறாக, தமக்குப் பயன்படாத இந்த உடல், பிராணிகளுக்காவது பயன்படட்டுமே என்ற எண்ணம்தான். அவரைச் சுற்றிலும் கழுகுகளும், பல உயிரினங்களும் வட்டமிட்டுக் கொண்டிருந்தன. சற்று தொலைவில் உள்ள நகரத்தின் அரசன், தன் ராணிகளுடன், ஆற்றுக்கு அருகிலிருந்த மலர்ச்சோலைக்குச் சுற்றுலா வந்து இருந்தான். அப்போது, அரசன் அளவுக்கு அதிகமாக மது அருந்தி விட்டிருந்தான். அரசனின் ராணிகள் மலர்ச் சோலையின் அழகை பார்த்துவிட்டு அருகில் துறவி தவத்தில் இருப்பதைக் கண்டனர். அவரை நெருங்கிப் பார்த்தபோது, அவருடைய முகப்பொலிவு, ராணிகளுக்கு மரியாதை உணர்வை ஊட்டியது. அதனால் அவர்கள் துறவியைச் சுற்றி உட்கார்ந்திருந்தனர். ராணிகளைக் காணாமையால் தேடி வந்த அரசன். துறவியைச் சுற்றி, அவருடைய முகப் பொலிவைப் பார்த்து தங்களை மறந்தபடி இருந்த ராணிகளை கண்டு, துறவி மீது பொறாமை கொண்டு கோபத்தில் தன் வாளைக் கொண்டு துறவியின் அங்கங்களைச் சிதைத்தான். அந்தச் சமயத்தில் அங்கே ஒரு இறையுருவம் ஒன்று தோன்றியது. “துறவியே! உத்தரவிடு உன் அங்கங்களைத் துண்டித்த அந்தக் கொடுமைக்கார அரசனைக் கொன்று விடுகிறேன்.” என்றது. துறவி அதற்குச் பொறுமையோடு, “உன் கருணைக்கு நன்றி! அரசன் எனக்கு கெடுதல் செய்யவில்லை. என் அங்கங்களை அவன் வெட்டியதால், சுற்றிவட்டமிடும் பிராணிகளுக்குப் பேருதவி செய்திருக்கிறான். ஆகையால்  அவனை ஒன்றும் செய்யாதே” என்று கனிவுடன் சொன்னார். இதைப் புரிந்த அரசன் மனம் வருந்தி மனம் மாறினான். பொறாமை ஒருபோதும் ஜெயிப்பதில்லை, பொறுமை ஒருபோதும் தோற்ப்பதில்லை. நம்முடைய வாழ்விலும் பொறாமை நம்மையும் பிறரையும் அழித்துவிடும். அதே வேளையில் பொறாமைக்கு பொறுமையை கடைபிடிக்கின்ற போது அது வாழ்வு கொடுக்கும் எனும் ஆழமான சிந்தனையை முன் வைக்கிறது பொதுக்காலத்தின் பதினாறாம் ஞாயிற்றுக்கிழமையின் இறைவார்த்தை வழிபாடு.

பொறாமை:-

          நற்செய்தியில் நல்ல நிலத்தில் விதைகள் விதைக்கப்பட்டு, பயிர்கள் செழிப்புடன் வளர்வதை கண்டு பொறாமை கொண்ட தீயோர் வயலில் களைகளை விதைக்கின்றனர். இன்றைக்கு நாம் வயலில் களைகளை வீசிய பகைவரா?  எத்தகைய உணர்வோடு வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றோம்? அடுத்தவர் வளர்ச்சியை கண்டு பொறாமை கொள்கிறோமா? சிந்திப்போம். விவிலியத்தில் ஈசாக்கு செல்வந்தராக, ஏராளமான ஆட்டு மந்தைகளையும், மாட்டு மந்தைகளையும் உடைமையாகக் கொண்டிருந்ததை பார்த்தபோது பெலிஸ்தியர்களுக்கு பொறாமை வருகிறது (தொநூ 26: 14). தங்களைவிட தங்களது சகோதரரான யோசேப்பை அவர்களின் தந்தை அதிகமாக நேசித்ததால் யோசேப்பின் சகோதரர்கள் அவர்மீது பொறாமை கொள்கின்றனர் (தொநூ 37:11). தனது சகோதரியான லெயாவுக்கு குழந்தைகள் பிறந்து தனக்கு பிறக்காததால் இராக்கேல் லேயா மீது பொறாமை கொள்கிறாள் (தொநூ 30:1). பொறாமை என்பது தீ போல அது நம்மிடையே இருந்தால், நம் உள்ளத்திலும் உடலிலும் பரவி நம்மையும் பிறரையும் அழிக்கும் எனவேதான் பொறாமை பகைமையின் ஒரு பகுதியாக பார்க்கப்படுகின்றது. பிறருடைய செல்வம், புகழ் முதலியன கண்டு மகிழ முடியாத குணம் பொறாமை எனப்பெறும். பொறாமையைத் திருக்குறள் அழுக்காறு என்று கூறுகிறது, அதாவது அழுக்கு நிறைந்த வழி என்கிறது. ஒரு ஆய்வின்போது இரண்டு ஆறு மாதக் குழந்தைகளை ஒரே கட்டிலில் படுக்க வைத்தார்களாம். ஒன்றின் வாயில் ஒரு நிப்பிள் வைக்கப்பட்டது. மற்ற குழந்தை சில நிமிடங்கள் அதையே பார்த்துக்கொண்டிருந்த பிறகு, தன் கையை நீட்டி நிப்பிளைப் பறித்துத் தன் வாயில் வைத்துக்கொண்டதாம். இதுபோல அது ஆறு முறை நிப்பிளைப் பறித்துக் கொண்டேயிருந்ததாம். இதன் மூலம் புரிவது என்ன? பொறாமை சிறிய குழந்தை முதல் பெரியவர்கள் வரை எல்லோருக்கும் வரும் ஒரு உணர்வாக இருக்கிறது. ஏன் இது விலங்குகளுக்கு மத்தியில் கூட இருக்கிறது என்று சொல்லுகிறார்கள். பொறாமை குணம் உள்ளவர்களுக்கு நிச்சயமாய் தன்னம்பிக்கை இருக்காது. பொறாமை என்னும் கண்ணாடி அணிந்து கொண்டால் உலகில் எல்லாமே நமக்கு வெறுப்பாகவும், நம்மை அனைவரும் ஒதுக்கி விட்டதாக நம்மையே நாம் தாழ்த்திக் கொள்வோம். ஆகையால் பொறாமையைப் புறக்கணித்து, பொறுமையை கைடிபிடிப்போம். 

பொறுமை:- 

          நிலத்தில் தீயோர் பயிர்களுக்கு மத்தியில் களைகளை விதைத்ததை பணியாளர்கள் நில உரிமையாளரிடம் சொல்லுகின்றனர். அவர்கள் அவசரத்தில் உடனடியாக களைகளை பிடுங்கி எறிய நினைத்தார்கள். நில உரிமையாளரும் பொறுமையுடன் காத்திருக்கிறார். இவர் களைகளை எடுப்பதால் பயிர்களை இழந்து விடக் கூடாது என நினைத்தார். அதாவது தீயோர்களை தண்டிப்பது ஒருபோதும் நல்லோரை பாதித்து விடக்கூடாது என நினைத்தார். எனவே அறுவடை நாளுக்காக பொறுமையோடு காத்திருந்தார். தக்க சமயத்தில் களைகளான தீயோரை தீயிலிட்டு எரித்தார். நாமும் பொறுமையோடு வாழ அழைப்பு பெறுகின்றோம். யோபு பல்வேறு துன்பங்களுக்கும் நோய்க்கும் உட்பட்ட போதும் பொறுமையோடு ஆண்டவருக்காய் வாழ்ந்தார். ஊதாரி மைந்தனுக்காக தந்தை பொறுமையாக காத்திருந்தார். பதறாத காரியம் சிதறாது’ என்பது போல நிதானத்தை உருவாக்கிக்கொள்ளும்போது பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காணவும் வாழ்க்கையின் சிக்கல்களைக் களையவும் பல வழிகள் பிறக்கும். ஒரு விதை விதைத்தால் அது பலன்தரும் வரையிலும் காத்திருக்கத்தான் வேண்டும். அதை விடுத்து உடனே பலன் எதிர்பார்த்து நிதானம் தவறி தோண்டி எடுத்துப் பார்த்துக்கொண்டே இருந்தால், விதை பலன் தராது. பயனற்று போய்விடும். அம்மா ஒரு மாம்பழம் வாங்கி வைத்திருக்கிறார். அது முழுமையாக பழுக்காமல் சற்று காயாக இருக்கிறது. குழந்தையின் பார்வையில் பட்டுவிடுகிறது. பழுத்து சுவையாக இன்னும் இருநாட்கள் காத்திருக்க வேண்டும். ஆனால்... அது பழுக்கும்வரை பொறுத்திருக்காத அந்தக் குழந்தை, உடனே சாப்பிடத் தொடங்கினால் புளிக்கத்தான் செய்யும். அதை இனிப்பாக சாப்பிட வேண்டுமென்றால் பொறுமையாகக் காத்திருந்து தான் ஆக வேண்டும். குழந்தைக்கு பொறுமையை நாம் தான் கற்றுத்தர வேண்டும். ‘A man who is a master of Patience is the master of everything else’ என்கிறார் முன்னாள் அமெரிக்க அரசியல் தலைவர் ஜியோர்ஜ் சேவில். நாம் ஜெபிக்கும் போது கூட நம்முடைய வேண்டுதல் உடனே நிறைவேற வேண்டும் என பொறுமையிழந்து வாழ்கின்றோம். எனவே காத்திருப்போம், பொறுமையை தமதாக்கி வாழ்க்கையில் சாதிக்க முயல்வோம்.

          இன்றைக்கு நாணயத்தை போல நமது வாழ்வின் பக்கங்களும் இரண்டு. அதாவது இந்த உலகம் நன்மை மற்றும் தீமை என இரண்டையும் தாங்கி நிற்கிறது. கடவுள் முதல் பெற்றோருக்கு தந்த தோட்டத்தில் எல்லா விதமான மரங்களோடு தொடக்கூடாது என்று கொடுத்த மரமும் இருந்தது. அதேபோல இவ்வுலகில் நன்மைகளுக்கு மத்தியில் தீமையும் கலந்திருக்கிறது. இன்றைக்கு நற்செய்தியில் இயேசு கூறிய முதல் உவமையில் நிலத்தில் விதைகளும் வீசப்படுகின்றன மற்றும் களைகளும் வீசப்படுகின்றன. நாம் பொறாமையில் களைகளை வீசிய தீயவர்களாக அல்லாது, அவசரத்தில் களைகளை உடனடியாக எடுக்க விரும்பிய பணியாளர்களாகவும் அல்லாது பொறுமையோடு இருந்த நில உரிமையாளராக வாழ அழைப்பு பெறுகின்றோம். பொறுமை நம்மை வானளவு உயர்த்தும். பிறருடைய வளர்ச்சியை கண்டு பொறாமைபடாது பொறுமையோடு வாழுகின்ற போது நல்வாழ்வு அமையும். இன்றைக்கு நாம் கடுகு விதையைப் போல சிறியவர்களாக இருந்தாலும் நம்முடைய பொறுமை பெரிய மரமாக நம் வாழ்வை வளர்த்தெடுக்கும். குறைந்த புளிப்பு மாவு பல மரக்கால்களின் புளிப்பற்ற மாவை மாற்றுவதைப் போல, பொறாமையிலும் பொறுமையோடு வாழுகின்ற பொழுது நமது சிறிய வாழ்வு பெரிய மகிழ்ச்சியை நமக்கும் பிறருக்கும் தரும். பொறுமை கடலினும் பெரிது, பொறுத்தாரே பூமியாள்வார் என்னும் பழமொழிக்கு ஏற்ப பொறுமையாய் செயல்படுகிறவன் ஒருசெயலை நேர்த்தியாய், சரியான நேரத்தில் செய்து முடிப்பான். அதுவே பொறுமையில்லாதவனிடம் இராது. குறித்த நேரத்தில் எதையும் செய்யவும் முடியாது. எனவே கிறிஸ்தவ வாழ்வின் எல்லா தருணங்களிலும் பொறாமை படாது பொறுமையோடு வாழ்வோம், இறையருளை நிறைவாய் பெறுவோம்.

விவிலிய விதைகள் - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக்காலத்தின் 15-ஆம் ஞாயிறு - (ஆண்டு- A)- 16-07-2023- ஞாயிற்றுக்கிழமை

 

🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக்காலத்தின் 15-ஆம் ஞாயிறு

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

(16 ஜூலை  2023, ஞாயிறு)

வழங்குபவர் 

Fr. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

தாம்பரம், சென்னை

முதல் வாசகம்: எசாயா 55: 10-11

இரண்டாம் வாசகம்: உரோமையர் 8: 18-23

நற்செய்தி: மத்தேயு 13: 1-23

இறைவனின் பெருந்தன்மை 

(எல்லோருக்கும் எல்லாம்)

            இங்வர் காம்பரத் என்பவர் சுவீடன் நாட்டு தொழில் அதிபர் ஆவார். செல்வந்தர்கள் வீட்டில் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டு வந்த பல வீட்டு உபயோக மரச்சாமான்கள் அதாவது (furniture) நடுத்தர மற்றும் ஏழ்மையான வீடுகளிலும் கிடைப்பதற்கு வழி செய்தார். தச்சர்களை ஒருங்கிணைத்து, பல வகையான மரங்களையும் மொத்தமாக வாங்கி, வித்தியாசமான முறையில் வீட்டு உபயோக மரச்சாமான்களை செய்து, எல்லா விதமான மக்களும் வாங்கும் விலைக்கு விற்க தொடங்கினார். தொடக்கத்தில் பலரும் பலவிதமான ஏளன பேச்சுகளை பேசியிருந்தாலும் எல்லா மக்களும் இதனால் பயன் பெற்றனர். அவரோ மரச்சாமான்கள் துறையில் நிபுணத்துவம் பெற்ற ஐக்கியா(IKEA) என்ற பன்னாட்டு சில்லறை வணிக நிறுவனத்தைத் தொடங்கினார். இன்று 62 நாடுகளில் 460 ஐக்கியா வணிக நிறுவனங்கள் உள்ளன. இத்தகைய மாபெரும் வளர்ச்சிக்கு இங்வர் காம்பரத் பயன்படுத்திய தொழில் யுக்திதான் "எல்லோருக்கும் எல்லாம்".  இன்றைக்கு இதே யுக்தியை பயன்படுத்தி பல வணிக நிறுவனங்களும் வளர்ந்து வருகின்றது. அதனால்தான் நாம் பயன்படுத்தும் அனைத்து பொருட்களும் சிறிய டப்பா அல்லது பாக்கெட்டில்  தொடங்கி பெரிய டப்பா வரை கிடைக்கிறது. இத்தகைய வணிக யுக்தியின் முதல் சொந்தக்காரர் இறைவன் என கூறலாம். ஆம்,  தன் அன்பை, இரக்கத்தை மற்றும் மன்னிப்பை பாரபட்சமின்றி எல்லோருக்கும் எல்லாம் என பெருந்தன்மையோடு தருகிறார். பொதுக்காலத்தின் 15-ஆம் ஞாயிற்றுக்கிழமை இறைவார்த்தை வழிபாடும் நாம் இறைவனின் 'எல்லோருக்கும் எல்லாம்' என்னும் பெருந்தன்மையை உணர்ந்து நம்பிக்கையோடு வாழ அழைப்பு தருகிறது. இன்றைக்கு நற்செய்தியில் இயேசு விதைப்பவர் உவமையை எடுத்துரைக்கிறார். நாம் நன்கு அறிந்த இந்த உவமையில் விதைப்பவர் - கடவுள் எனவும்,  விதை -  இறைவார்த்தை எனவும் மற்றும் இதில் கூறப்பட்டுள்ள நான்கு வகையான நிலங்கள் இறைவார்த்தையை கேட்கும்  மனித உள்ளங்கள் எனவும் நாம் நன்கு அறிவோம். இயேசு எடுத்துரைக்கும் இந்த உவமையை நாம் தியானிக்கும்போது அதிகமாக இறைவார்த்தை பற்றியும், இறைவார்த்தையை கேட்கின்ற நம்முடைய மனித உள்ளங்களைப் பற்றியும் மட்டுமே எடுத்துரைக்கப்படுகிறது. விதைக்கும் இறைவனின் பெருந்தன்மையை நாம் சிந்திப்பதில்லை.

விதைப்பவரின் பெருந்தன்மை:

                இயேசு எடுத்துரைக்கும் விதைப்பவர் உவமையில் விவசாயி தாராளமாக விதைக்கிறார். விதை எந்த வகையான மண்ணில் விழும் என்பதைப் பற்றி  கவலைப்படவில்லை. விதைகள் வீணாகும் எனவும் நினைக்கவில்லை. எல்லா வகையான மண்ணுக்கும் உயிர் உற்பத்தி செய்யும் வாய்ப்பை வழங்குகிறார். பாறையின் மேலுள்ள மண்ணில் விதைகள் வேரூன்றுவதற்கான வாய்ப்பு மிகக் குறைவு, பாதைகள் விளைவதற்கு தகுதியற்ற இடம், முட்செடிகள் மத்தியில் விதைகள் முளைத்தாலும் வளர்ந்து கனி தர வாய்ப்பில்லை. ஆனால் எல்லா பகுதிகளிலும் பாரபட்சமின்றி விதைகள் விதைக்கப்படுகிறது. இது இறைவன் தாராளமானவர் தனது கருணையை, அன்பை மற்றும் மன்னிப்பை அனைவருக்கும் தருகிறார் என்பதை எடுத்துரைக்கிறது. இன்றைக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட நாட்டினருக்கோ, மதத்தை, மொழியை, குலத்தை மற்றும் இனத்தைச் சார்ந்தவருக்கோ கிறிஸ்து சொந்தக்காரர் என கூற இயலாது. அவர் எல்லோருக்கும் எல்லாமும் ஆனவர், எல்லோருக்கும் எல்லாவற்றையும் தருபவர். அதனால்தான் "கடவுள் உலகின்மேல் அன்பு கூர்ந்தார்." (யோவா 3:16) அனைத்து மனித உள்ளங்களும் இறையன்பை இறைவார்த்தையில் சுவைப்பதற்கு இறைவன் வாய்ப்பு அளிக்கின்றார். அவர் அன்பையும் இரக்கத்தையும் மற்றும் மன்னிப்பையும் சுவைத்து வாழ நம்பிக்கை கொண்ட நல்ல உள்ளங்கள் தேவைப்படுகிறது. இன்று நமது உள்ளங்கள் எப்படி இருக்கிறது?

பெருந்தன்மைக்கு சொந்தமாவோம்:

         விதைப்பவராம் இறைவன் பெருந்தன்மையோடு எல்லாவிதமான உள்ளங்களிலும் இறைவார்த்தையை விதைக்கிறார். உவமையின் நான்கு விதமான நிலங்கள் காட்டும் உள்ளங்களில், எத்தகைய உள்ளத்திற்கு நாம் சொந்தக்காரர்? "மகனிடம் நம்பிக்கை கொள்வோர் நிலைவாழ்வைப் பெறுவர்." (யோவா 3:36) முழுமையான, ஆழமான மற்றும் பலனளிக்கும் நம்பிக்கையை நம் உள்ளங்கள் கொண்டிருக்கிறதா? இந்த நான்கு விதமான நிலங்களை வெவ்வேறு நிலைகளில் நம்பிக்கை கொண்டிருக்கின்ற கிறிஸ்தவர்களுக்கு ஒப்பிடலாம்.

1. பயனற்ற நம்பிக்கை: வழியில் விழுந்த விதைகள் கடினமான மண்ணின் பொருட்டு உயிர் வாழ முடியாது. அப்படியிருந்தால்  அது பறவைகளால் விழுங்கப்படும். இது உள்ளங்களை கடினப்படுத்தி நற்செய்தியைக் கேட்க  மறுக்கும் கிறிஸ்தவர்களை குறிக்கிறது. இத்தகையோர் பயனற்ற மற்றும் செத்த நம்பிக்கையை கொண்டு வாழ்வோர் ஆவர். இவர்கள் திருப்பலிக்கு செல்லாதவர்கள், மனமாற்றம் பெறாதவர்கள் மற்றும்  நாங்களும் கிறிஸ்தவர்கள் என்று பெயரளவில் வாழ்பவர்கள்.

2. வேரற்ற நம்பிக்கை: மண் குறைந்த இடமான பாறையில் விதைகளை விதைக்கும்போது, அவை வேர் கருகி சுருண்டு விடுகிறது. உயிர் வாழ போதுமான ஆழம் மண்ணில் இல்லை. இவ்வகை விதைகள் ஆரம்பத்தில் உற்சாகமாக நம்பிக்கையோடு இருக்கும் கிறிஸ்தவர்களை குறிக்கிறது.  அவர்களின் வேர்கள் ஆழமாக செல்லவில்லை. வாழ்க்கை நகர்ந்தது, துன்பம் ஏற்பட்டது,  அவர்களின் நம்பிக்கை மங்கிவிட்டது. இவர்கள்  மேற்பரப்பிற்கு கீழே வளரா வேரற்ற நம்பிக்கை கொண்டவர்கள். தாவரங்களுக்கு நீர் மற்றும் ஊட்டச்சத்துக்கள் தங்கி உயிர்வாழ ஆழமான வேர்கள் தேவை. இதேபோல் கிறிஸ்தவர்கள் தொடர்ந்து இறைவனில் புதுப்படைய நம்பிக்கை என்னும் ஆழமான வேர்கள் தேவைப்படுகின்றன.

3. மேலோட்டமான நம்பிக்கை: வளமான மண் இருக்கும் போது நல்ல விதைகள் மட்டும் வேரூன்றாது, முட்களும் மண்ணைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள முயலும். இத்தகைய சூழலில் அவை முளைத்து வளரும் இளம் செடிகளையும் நெரித்துவிடும். இவர்கள் முட்கள் மத்தியில் இருப்பதால் அதாவது மேலோட்டமான நம்பிக்கை கொண்டிருப்பதால் உலக மாயைகளால் அழிந்து விடுகின்றனர். இயேசுவில் நம்பிக்கை கொண்டிருந்தாலும் அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை முழுமையாக அர்ப்பணிக்கவில்லை. நம் வாழ்க்கையைத் தாக்க விரும்பும் எதையும் நாம் தொடர்ந்து கவனித்து தவிர்க்க வேண்டும். ஆலயத்திற்கு செல்ல நினைப்போம், குடும்ப ஜெபமாலை ஜெபிக்க திட்டமிடுவோம், ஆனால் தொலைக்காட்சியில் நல்ல படம் மற்றும் நாடகம் போடுகிறார்கள் என அதை தள்ளி வைப்போம். நம் ஆன்மீக காரியங்களை இவை முப்புதர்களைப் போல நெறித்து விடுகிறது, ஏனெனில் நமது நம்பிக்கை மேலோட்டமாயுள்ளது.

 

4. பலனளிக்கும் நம்பிக்கை:  விதைகள் நல்ல வளமான மண்ணில் விதைக்கப்பட்டால் மிகுந்த விளைச்சலைத் தரும். இத்தகைய கிறிஸ்தவர்கள் தங்களது  பலனளிக்கும் நம்பிக்கையால் இறைவார்த்தையை கேட்டு இறைவனின் பெருந்தன்மைக்கு முற்றும் சொந்தமானவர்கள். இவர்களின் நம்பிக்கை என்னும் வேர்கள் ஆழமாகச் சென்று வாழ்க்கையின் கஷ்டங்களைத் தாங்கி நிற்கும். எந்த முட்களும் வாழ்க்கையை நெரித்துவிடவும், எந்த பறவையும் வாழ்க்கையை முழுங்கி விடவும் கூடாது என்பதற்காக  உள்ளங்களை தூய ஆவியின் ஆலயமாக்கும். 

    நமது உள்ளத்தை கவனிக்கும் விதமே வாழ்க்கையை தீர்மானிக்கும். நம் உள்ளங்கள் கடினமாக இருந்தால், நம் நம்பிக்கையும் ஆழமற்றதாகவும், இறைவனின் பெருந்தன்மையை உணராமலும் இருக்கும். எல்லோருக்கும் எல்லாவற்றையும் தரும் அன்பு உள்ளம் கொண்ட இறைவனின் வார்த்தையை வாழ்வாக்க பலனளிக்கும் நம்பிக்கையில் வளர்வோம். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பார்.

விவிலிய விதைகள் - Biblical Seeds-Tamil Sunday Homily -தமிழ் ஞாயிறு மறையுரைகள் - பொதுக்காலத்தின் 14-ஆம் ஞாயிறு - (ஆண்டு- A)- 09-07-2023- ஞாயிற்றுக்கிழமை

 

🌱விவிலிய விதைகள்🌱

பொதுக்காலத்தின் 14-ஆம் ஞாயிறு

தமிழ் திருவழிபாட்டு மறையுரை

(09 ஜூலை  2023, ஞாயிறு)

வழங்குபவர் 

Fr. அ. குழந்தை யேசு ராஜன் CMF

தாம்பரம், சென்னை

முதல் வாசகம்: செக்கரியா 9: 9-10

இரண்டாம் வாசகம்: உரோமையர் 8: 9, 11-13

நற்செய்தி: மத்தேயு 11: 25-30

சுமைகளை சுகங்களாக்க...
(வாக்குறுதியோடு அழைப்பு)

ஒரு நாட்டின் அரசர் தன்னுடைய மக்களில் சிறந்த பொதுநல உள்ளம் கொண்டவரை கண்டறிய விரும்பினார். அதனால் அந்நகரத்தின் முக்கிய சாலையின் நடுவே ஒரு பெரிய கல்லை வைத்துவிட்டு அவருடைய படைவீரர்களோடு அருகே ஒளிந்து கொண்டார். பலரும் அவ்வழியே சென்றார்கள், அந்த கல் இருப்பதை பார்த்து ஒதுங்கி சென்று விட்டார்கள். இன்னும் சிலரோ அந்த கல்லை யார் இங்கு வைத்தது என்று புலம்பிக் கொண்டே சென்றார்கள். அதில் ஒரு சிலர் இந்த கல்லை ஒரு ஓரம் நகர்த்தினால் நன்றாக இருக்கும் என பேசி அதை நகர்த்தாமலே சென்றுவிட்டார்கள். அவ்வழியே காய் மூட்டையை முதுகில் சுமந்து வந்த விவசாயி மட்டும் அந்தக் கல்லை பார்த்துவிட்டு, தன் சுமையான காய் மூட்டையை இறக்கி வைத்துவிட்டு கல்லை ஓரம் நகர்த்துவதற்காக முயற்சித்தார். அது அவரால் முடியவில்லை இருப்பினும் விடாமுயற்சியோடு அதை சாலையின் ஓரம் ஒதுக்கினார். அப்போது ஒளிந்திருந்த அரசரும் அவருடைய படைவீரர்களும் அவரை பாராட்டி அவருக்கு பொற்காசுகளை பரிசாக கொடுத்தார்கள். இச்சிறுகதை வாழ்வின் சுமைகளை கையாளும் நான்கு வகையான மனிதர்களை சுட்டிக் காட்டுகிறது.

1. சுமைகளே இல்லாமல் மகிழ்வோடு வாழ நினைப்பவர்கள். (கதையில் கல்லை பார்த்துவிட்டு ஓரம் ஒதுங்கி சென்றவர்கள்)

2. சுமைகளை கண்டு புலம்பி அதை ஏற்காமல் வாழ்பவர்கள். (கதையில் யார் இந்த கல்லை சாலையில் போட்டது என புலம்பிவிட்டு சென்றவர்கள்)

3. சுமைகளை ஏற்க நினைத்து ஏற்காமல் வாழ்பவர்கள். (கதையில் கல்லை புரட்டி ஓரம் நகர்த்தினால் நன்றாக இருக்கும் என பேசிவிட்டு அதை நகர்த்தாமலே சென்றவர்கள்)

4. சுமைகளை ஏற்று வாழ்வை சுகமாக்கியவர்கள். (கதையில் கானும் விவசாயியை போல எத்தகைய சுமை இருந்தாலும் அதை சுமந்து பரிசு பெற்றவர்கள்)

கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் மேற்காணும் நான்கு வகையான மனிதர்களில் எத்தகையோராய் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றோம் என சிந்தித்து பார்க்க இன்று அழைப்பு பெறுகின்றோம். பொதுக்காலத்தின் 14-வது ஞாயிற்றுக்கிழமையின் இறைவார்த்தை வழிபாடு நம் சுமைகளை இயேசுவில் சுகங்களாக மாற்ற அழைப்பு தருகிறது. இன்றைய நற்செய்தி இயேசுவின் அழைப்பையும், வாக்குறுதியையும் மற்றும் அதற்கான உள்ளத்தையும் எடுத்துரைக்கிறது.

அ. இயேசுவின் அழைப்பு:-

“பெருஞ்சுமை சுமந்து சோர்ந்திருப்பவர்களே, எல்லாரும் என்னிடம் வாருங்கள், நான் உங்களுக்கு இளைப்பாறுதல் தருவேன்." (மத் 11:28) என்னும் இயேசுவின் வார்த்தையில் நாம் வாழ்வின் சுமைகளோடு அவரில் சரணடைய அழைப்பு பெறுகின்றோம். இன்றைக்கு நம்முடைய சமுதாயத்தில் ஒரு மனிதன் நான்கு விதமான சுமைகளைக் கொண்டிருக்கின்றான்.

1. உடல் சுமைகள்: இது மனிதனுடைய உழைப்பால் ஏற்படும் உடல் வலிகளையும், காயங்களையும் மற்றும் நோயால் ஏற்படும் வலிகளையும் சுட்டிக்காட்டும் சுமைகளாகும்.

2. உள்ளத்து/உணர்வு சுமைகள்: இது மனித உள்ளத்திலும் உணர்விலும் ஏற்படும் இழப்பு, கவலை, ஏமாற்றம் மற்றும் துக்கம் ஆகியவற்றால் ஏற்படும் சுமைகளாகும்.

3. பொருளாதார சுமைகள்: இது மனிதன் தன்னுடைய மற்றும் குடும்பத்தின் அடிப்படைத் தேவைகளான உணவு, உடை மற்றும் உறைவிடம் ஆகியவற்றை பூர்த்தி செய்வதற்காக சுமக்கும் சுமைகளாகும். இது வேலையின்மை, கடன், பொருள் மற்றும் பணமின்மை ஆகியவற்றால் உள்ளத்திலும் மற்றும் உணர்விலும் ஏற்படும் சுமைகளாகும்.

4. ஆன்மீக சுமைகள்: இது நாம் செய்யும் பாவங்களால் இறைவனை விட்டு பிரிந்து வாழும்போது ஏற்படும் சுமைகளாகும்.

இறைமைந்தன் இயேசு கிறிஸ்து இத்தகைய சுமைகளை சுமந்து என்னிடம் வாருங்கள் என்கிறார், குறிப்பாக இறை உறவிலிருந்து நம்மைப் பிரித்தெடுக்கும் பாவங்களை அவரில் அர்ப்பணித்து மன்னிப்பை பெற்று சுகமான ஒரு வாழ்வை வாழ அழைக்கிறார். இயேசு வாழ்ந்த காலத்தில் மக்களுக்கு மோசேயின் சட்டங்களாக 613 இருந்தது. இவைகளை பின்பற்ற பரிசேயர் மற்றும் சதுசேயர்களின் செயல்பாடுகளே மக்களுக்கு பெரும் சுமைகளாக மாறியது. இவ்வாறு மக்கள் சமூக, சமுதாய மற்றும் அரசியல் சுமைகளால் அவதியுறும் நிலையை அறிந்துதான் இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசு என்னிடம் வாருங்கள் என்று அழைப்பு கொடுக்கிறார். அதே அழைப்பு நம் வாழ்வின் சுமைகளுக்கும் தரப்படுகிறது.

ஆ. இயேசுவின் உள்ளம்:-

"நான் கனிவும் மனத்தாழ்மையும் உடையவன்." (மத் 11:29a) என இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசுவின் வார்த்தைகள் கனிவான மற்றும் தாழ்ச்சி கொண்ட அவரது உள்ளத்தை சுட்டிக் காட்டுகிறது. இயேசுவினுடைய இத்தகைய கனிவான மற்றும் மனத் தாழ்மையுடைய உள்ளம் தான் நம்முடைய பாவம் என்னும் சுமைகளுக்காக சிலுவையை ஏற்க வைத்தது. இன்றைக்கும் நம்முடைய அன்றாட சுமைகளை ஏற்க தயாராக இருக்கிறது. இன்றைய முதல் வாசகத்திலும் வருகின்ற அரசர் நீதியுள்ளவர், வெற்றி வேந்தர் மற்றும் எளிமையுள்ளவர் என அரசராம் இறைவனின் உள்ளத்தின் குணங்கள் சுட்டிக்காட்டப்படுகிறது. மேலும் அவர் கழுதையின்மேல், கழுதைக் குட்டியாகிய மறியின் மேல் ஏறி வருவார் என கூறப்படுவது கழுதை தாழ்ச்சியான குணத்தை கொண்டிருப்பது போல அவரும் கொண்டிருக்கிறார் என்பதாகும். தாழ்ச்சியான உள்ளமின்றி அமைதி இல்லை. சுமைகளை சுகங்களாக்க தாழ்ச்சியான உள்ளம் அவசியமாகிறது. இன்றைய நற்செய்தியின் முதல் பகுதியில் இயேசு, “ஞானிகளுக்கும் அறிஞர்களுக்கும் இவற்றை மறைத்துக் குழந்தைகளுக்கு வெளிப்படுத்தினீர்" (மத் 11:25) என்று கூறுகிறார். தந்தையாகிய கடவுள் குழந்தைகளுக்கு வெளிப்படுத்தினார் என்பது குழந்தைகளின் கள்ளங்கபடற்ற கனிவான உள்ளத்தை எடுத்துரைப்பதாகவும், அத்தகைய கனிவான உள்ளத்தவராய் நம் சுமைகளை ஏற்று இறைப்பாதம் சரணடைய நாமும் அழைப்பு பெறுகின்றோம் என்பதையும் காட்டுகிறது.

இ. இயேசுவின் வாக்குறுதி:-

"என் நுகத்தை உங்கள்மேல் ஏற்றுக்கொண்டு என்னிடம் கற்றுக்கொள்ளுங்கள். அப்பொழுது உங்கள் உள்ளத்திற்கு இளைப்பாறுதல் கிடைக்கும்." (மத் 11:29b) என்னும் இயேசுவின் வார்த்தைகள் நமக்கு மற்றும் நம் சுமைகளுக்கு இளைப்பாறுதல் என்னும் சுகம் நிச்சயம் கிடைக்கும் என்னும் வாக்குறுதியை தருகிறது. நுகம் என்பது ஏரிலும் வண்டியிலும் காளைகளைப் பூட்டும் மரம் அதாவது மேல் வைக்கும் மரத்தடி. இது அவைகளை நகராமல் நேராக செல்ல உதவும் சுமைகளாகும். இரு காளைகள் மீது நுகத்தை வைக்கும் போது அது ஒன்றுக்கு மட்டும் சுமையை தராது இரண்டுக்கும் என சமநிலைப்படுத்தி சுமைகளை எளிமையாக்கும். என் நுகத்தை ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள் என்பது இயேசு தன் அன்பென்னும் நுகத்தால், நம் சுமைகளை பகிர்ந்து, நம்மோடு உடன் நடந்து இளைப்பாறுதல் தருவார் என்பதாகும். நம் வாழ்வின் சுமைகளை சுகங்களாக்க இயேசு தயாராக இருக்கிறார். இன்றைய முதல் வாசகமும் இறைவனின் மக்களுக்கு இளைப்பாறுதல் என்னும் விடுதலை அளிக்க அரசர் வருவார் என்னும் வாக்குறுதியை அளிக்கிறது. இன்றைய இரண்டாம் வாசகம் இவ்வுலகின் ஊனியல்புக்கு ஏற்றவாறு வாழாமல் இறைவனுடைய ஆவிக்கு ஏற்றவாறு வாழ்வதற்கு அழைப்பு தருகின்றது. இறைவனுடைய ஆவி நம்மை அவரில் சரணடைய அழைப்பு தருகின்றது. நம் மனித இயல்பால் சுமக்கும் சுமைகளை குறிப்பாக பாவம் என்னும் சுமைகளை இயேசுவிலே சுகங்களாக்குவோம். இறைவன் நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பார்.